Η υψηλή αυτοεκτίμηση έρχεται όταν αγαπάμε και αποδεχόμαστε τους εαυτούς μας
σαν αγνές υπάρξεις που είναι τα παιδιά του Θεού.
Δεν έχουμε καμία ανασφάλεια και φόβο.
Δεν ζηλεύουμε την επιτυχία των άλλων ούτε ανταγωνιζόμαστε μαζί τους.
Αντίθετα, μαθαίνουμε να εκτιμάμε τις ιδιαιτερότητες τους και να συνεργαζόμαστε μαζί τους για να τους βοηθήσουμε να φτάσουν στους στόχους τους.
Saturday, April 14, 2007
Αυτοεκτίμηση
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
Άξιον Αγάπης
Το παιδικό χεράκι που υψώνεται,
αναζητώντας το δικό μας,
η πληγωμένη παιδική καρδιά,
τα ψελλίσματα και τα ακαθόριστα λογάκια,
ο στριμωγμένος φόβος
στις σκοτεινές γωνιές της άδικης τιμωρίας.
Άξιον Αγάπης
το δάκρυ σε γελαστά ματάκια,
το χεράκι που διπλώνει
τα χρυσόχαρτα της κοντοήμερης θύμησής
και τα απιθώνει στο συρτάρι της καρδιάς του
πλάι στα χρώματα
και τις ξυλομπογιές των ονείρων του,
για να μείνουν εκεί, για πάντα,
ενθυμήματα Αγάπης…
Άξιον Αγάπης
το ορφανεμένο παιδάκι
που γυρεύει αγκαλιά να ακουμπήσει,
το εργατάκι που σπουδάζει
στους δρόμους την απανθρωπιά μας,
που ανιχνεύει ώρα την ώρα
το βιαστικό μας προσπέρασμα
έχοντας καταχωνιασμένη
μα σε επιφυλακή ακοίμητη
την άσβεστη ελπίδα του….
Άξιον Αγάπης
το πλατύ παιδικό χαμόγελο,
κουβαλητής της ανθοφόρας Άνοιξης,
δώρο – αντίδωρο
στο δικό μας μίζερα ανέξοδο,
τυχαίο ή αμήχανο
γεμάτο οίκτο υπομειδίαμα,
οι κραυγές παιδιών κακοποιημένων,
οι δαγκάνες του πόνου
στα τρυφερά τους μέλη,
ο απίστευτος πόνος της προδοσίας,
τα παραπονεμένα «γιατί;;;» της αδικίας,
που ποτέ και από κανέναν
δε θα απαντηθούν.
Άξιον Αγάπης
οι αγκαλιές που σφίγγουν
αρκουδάκια και κούκλες πάνινες,
σωσίβια και καταφύγια ζωής,
μιας και λύκοι-υπάνθρωποι
κλάδεψαν βίαια
κάθε άλλη τους χαρά,
τα μαύρα από πείνα ματάκια
που «χορταίνουν» από τα πιάτα
που δεν φροντίσαμε να γεμίσουμε,
οι ψυχούλες που είναι πρόθυμες
να συγχωρήσουν
κάθε μας σε βάρος τους αμάρτημα,
έγκλημα ή απάνθρωπη αδιαφορία.
Άξιον Αγάπης
κάθε παιδί – Χαμομηλάκι
όπου γης,
όποιας φυλής,
όποιας πατρίδας.
αφιερωμένο στη Μαριαλένα που ...μας χάρισε τον τίτλο
Από Vassileia την 14.4.07
hamomilaki.blogspot.com
Πόσο αληθές!
Βelated Χρόνια Πολλά Μαριαλένα.
Βασιλεία μου άγγιξες μια πολύ ευαίσθητη χορδή μου με αυτή σου την κατάθεση! Όσο διάβαζα την έμπνευσή σου τόσο ανατρίχιαζα, μιας και για τα παιδιά έχω μεγάλη ευαισθησία, ειδικά όσα οι μοίρες δεν τα έραναν με τα μύρα της ευμάρειας και της ευτυχίας στη κούνια. Ταπεινά σ' ευχαριστώ, για τις δύο λέξεις που άντλησες την έμπνευσή σου.
Μουσειολόγε μου καλησπέρα! Never mind, it's never too late for sharing a thoughtful wish, isn't it? Χαιρετισμούς στην Γηραιά Αλβιόνα...
Ζησε το"Αξιον αγαπης"ευαισθητη ψυχη μου γιατι πολυ καλα τα εγραψες,αλλα η αυτοεκτιμηση ειναι μια εννοια με μεγαλη αναλυση και μαλλον λιγοι μπαινουν πια σε τετοιες διαδικασιες.
Οταν δεν εκτιμουμε τον συναθρωπο μας πως θα εκτιμησουμε τον εαυτο μας?
Αφμιδρομη ειναι η εξισωση αυτη και ξερεις εσυ!!!
Σε φιλω με αγαπη...
Χτυπάω το σαμάρι να ακούσει το γαϊδούρι Παναγιώτα μου! Άμα είχα φτάσει στο σημείο να εκτιμώ τον εαυτό μου πρώτα απ' όλα, σιγά και μην μου συνέβαιναν τα διάφορα, εξαιτίας του "αμφίδρομου" σεβασμού που λες και συ. Εκεί χωλαίνουμε, στο ότι θεωρούμε εαυτούς και αλλήλους για πέταμα. Τι ειρωνεία!
Σε φιλώ κι εγώ ταπεινά και σιγανά.
Πίστη στον εαυτό μας και όχι σύγκριση!
Καλημέρα Παράλληλε! Γνώθι σαυτόν που έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι!
Post a Comment