Una siesta por favor!!!

Νυστάζωωωωωωω!

Πέμπτη μεσημεράκι και το μάτι ακόμα δεν λέει να ανοίξει... Παρόλο το ντρινννν των τηλεφώνων για πληροφορίες που στις ώρες αιχμής είναι ασταμάτητο, μάλλον σήμερα λειτουργώ με μισό μάτι που λένε, αν και η διάθεσή μου (ευτυχώς) παραμένει για την ώρα καλή.

Χθες το βράδυ γυρίζοντας σπίτι στις 10, με έπιασε η γνωστή μου μανία του τεκνο-σπασίκλα, να θέλω να περάσω κάτι προγράμματα για το κινητό μου στον υπολογιστή (άρρρρωστη τελείως!) και μετά να αρχίζω να σκαλίζω το κινητό που μόλις πήρα για να το μάθω. Κατά τη 1 πήγα για ύπνο, αφού δεν άντεχα παραπάνω μιας και την προηγούμενη δεν είχα κοιμηθεί καλά με το μυαλό μου να δουλεύει ασταμάτητα (γκαμώτο...).

Εν τω μεταξύ, επέστρεψαν και οι γονείς από το εξοχικό για ολιγοήμερη παραμονή στην Αθήνα και εκεί που με έπερνε γλυκά ο πρώτος ύπνος, ντουπ! έπεσε μέσα στο σκοτάδι ο πατέρας μου πάνω στη πόρτα μου και με κοψοχόλιασε μέσα στο μαύρο μεσάνυχτο. Μετά προσπάθησα να ξανακοιμηθώ μα άρχισα να τριγυρίζω στα σκεπάσματα, σαν λαμπριάτικο αρνί στη σούβλα!

Ξύπναγα και ξανακοιμόμουν μέχρι το πρωί που ήλθε η ώρα να σηκωθώ για το γραφείο. Είχα αφήσει και τον υπολογιστή μου αναμμένο για να περαστούν τα προγράμματα της συμβατότητας με το κινητό όλη νύχτα, είχα και τη μαμά να μου θυμίζει πως είναι αναμμένος (είναι άλλης σχολής παιδιά, μην το ψάχνετε!) και ανάμεσα στη πρωινή μου περιποίηση, είχα να τερματίσω τη λειτουργία του μηχανήματος, κλείνοντας προσωρινά και τα torrents που με πολύ σπάσιμο νεύρων περιμένω τρεις μέρες να κατεβούν ολόκληρα!

Στο γραφείο ευτυχώς ξεκίνησε ήσυχα η μέρα μέχρι κάποια στιγμή που άρχισαν οι πελάτες τις ερωτήσεις απανωτά, αλλά το κλου ήταν πως είχα πάρει μαζί μου ένα θεϊκό τσουρέκι Τερκενλή με επικάλληψη σοκολάτας γάλακτος που μου έφερε χθες ένας γνωστός από τη Θεσσαλονίκη (γιούπιιιιιιιι) και το πήρα παρέα στο γραφείο να το φάμε με τους συναδέλφους!

Με μυαλό "αυγά ποσέ" που έχω σήμερα και το μάτι σαν του τυπά της φωτογραφίας πάνω (χε,χε-- χωρίς όμως τις φοβερές παντούφλες του!), σκέφτομαι πως θα τα καταφέρω να την βγάλω καθαρή μέχρι το βράδυ που έχω μάθημα και θα γυρίσω σπίτι πάλι αργούτσικα!
Όχι τίποτα άλλο, αλλά με βλέπω να κάνω διαλογισμό (ομμμμμμμ) για πολλή ώρα και να μην θέλω να κάνω τίποτα άλλο το απόγευμα, αν δεν ξενυστάξω.

Μ'αρέσει που λέει η φίλη μου η Παναγιώτα ότι με πιάσαν οι εαρινές αυπνίες ενώ εκείνη κοιμάται αντίθετα σαν πουλάκι τελευταία! Βρε πως τα καταφέρνει? Μήπως λέτε να πάω να πάρω καμμιά Βαλεριάνα να φτιάχνω κανένα κατευναστικό τσαγάκι μπας και ξεραίνομαι στον ύπνο για τα καλά? LOL!

Αφιερωμένο στους ξενύχτηδες της μπλογκόσφαιρας, ο εξής "ύμνος του ύπνου":


Αχ και να ήμουν στο Μέχικο να κανα μια σιέστα τώρα!!! Ξανά LOL, από τη λαλημένη Μ. ;-D