Μερικές φορές είναι να αναρωτιέσαι αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα... Πάρε παράδειγμα την περίπτωση της Μαργαρίτας και του Κώστα. Από τη στιγμή που γνωρίστηκαν μέσα σε παρέα, φάνηκε πως δημιουργήθηκε μια σπίθα ανάμεσά τους, ένα κάτι για να κοιτάει ο ένας προς τη μεριά του άλλου. Ελεύθεροι και οι δυο, τριαντάρηδες, παιδιά της πόλης, κλασσικά εικονογραφημένα.
Ο Κώστας ήταν αυτό που λέμε παίδαρος, ψηλός, μυώδης, όχι όμορφος, αλλά γοητευτικός και ευγενικός, δεν έλεγε πολλά. Αντίθετα η Μαργαρίτα ζουζούνιζε, μίλαγε με όλους, χαμόγελα, φιλιά, άλλος άνθρωπος. Φεύγοντας από τον καφέ την πρώτη φορά, της είπε πως θα χαιρόταν να έβγαιναν έξω και του ανταπάντησε και εκείνη αυθόρμητα, γιατί όχι?
Συναντήθηκαν και άλλες φορές στην ίδια παρέα, κάθησαν και δίπλα κάποια στιγμή, άσχετα που δεν είπαν ιδιαίτερα πολλά. Μάλλον της άρεσε αυτό το παιχνίδι, το φλερτ σε δόσεις. Ο Κώστας ήταν τύπος που άφηνε μυστήριο να πλανάται στην ατμόσφαιρα για εκείνον. Λίγα και καλά τα λόγια του, μετρημένα. Ούτε και η Μαργαρίτα, πέραν από το κοινωνικό δούναι και λαβείν, έλεγε πολλά για εκείνην, ίσως και τίποτα μέσα στο πλήθος.
Ο Κώστας δεν άργησε να πάρει πρωτοβουλία και να της δώσει το κινητό του, σε περίπτωση που ήθελε η Μαργαρίτα κάποτε να μιλήσουν για οτιδήποτε. Το κράτησε το νούμερό του στο κινητό της, δεν ήθελε να καρφωθεί. Ήξερε όμως την ηλεκτρονική του διεύθυνση από κοινό τους γνωστό κι έτσι αισθάνθηκε πιο άνετα να του στείλει ένα μήνυμα λίγες μέρες μετά σαν ανταπόδωση της κίνησής του. Μήνυμα στο μήνυμα, ήταν σαν να συζητούσαν περί ανέμων και υδάτων με τα e-mails.
Τα μηνύματα του Κώστα ήταν εύστροφα, παρατηρητικά, με μια δόση χιούμορ αλλά και φλερτ διανθισμένα. Αντίθετα αυτά της Μαργαρίτας ήταν πιο εσωστρεφή, πιο κρατημένα θα λέγαμε. Το πήγαινε στο μαλακό, όσο μπορούσε, ειδικά όσο έβλεπε τον Κώστα να είναι πιο ανοιχτός απέναντί της παρόλο το μυστήριο που του άρεσε να δημιουργεί γύρω από τον εαυτό του. Αυτά τα δύο πράγματα την άγχωναν τρομερά, σκεφτόταν συχνά τι γύρευε αυτός ο άνδρας από εκείνην. Ο τρόπος του την κρατούσε σε αγωνία για το τι μέλλει γεννέσθαι και εκείνη έδειχνε ολοένα και περισσότερο μια συστολή απέναντί του δημόσια.
Ώσπου μέσα σε μια συνομιλία, η Μαργαρίτα ξεθάρρεψε και του είπε ότι αν θέλουν να βγουν εκτός παρέας, είναι στη διάθεσή του και εκείνος ανταποκρίθηκε άμεσα ζητώντας της να βρεθούν το σαββατοκύριακο αν ήταν και οι δυο διαθέσιμοι. Το ραντεβού κανονίστηκε, έμενε να επικοινωνήσει εκείνος μαζί της για να το σιγουρέψουν. Το πρωί εκείνης της ημέρας, άνοιξε το κινητό της περιμένοντας επικοινωνία του για τα περαιτέρω, αν και κάτι της έλεγε πως δεν θα βγουν αλλά το προσπέρασε αυτό το δυσάρεστο αίσθημα, νομίζοντας ότι είναι μονάχα στο μυαλό της η ιδέα.
Μεσημέριασε και ενώ είχε μπει ήδη το απόγευμα και δεν είχε τηλεφωνήσει ο Κώστας, το κινητό έδωσε ειδοποίηση για μήνυμα. Η Μαργαρίτα το διάβασε και της ήλθε στον νου η πρωϊνή της αίσθηση. Ευγενικά της ζητούσε συγνώμη αλλά τελικά δεν θα μπορούσε να βρεθούν. Του απάντησε στον ίδιο τόνο ότι δεν πειράζει, μιαν άλλη φορά και έστειλε το μήνυμα με την επίγευση της αποφυγής της συνάντησής τους, μέσα της. Σαν να έπαιρνε πίσω την ελευθερία του ο Κώστας έστειλε ένα ακόμα μήνυμα ευχαριστώντας την μα εκείνη δεν συνέχισε τα ευχολόγια μέσω κινητού, τι να έλεγαν μετά, τα μηνύματα τα είχαν πει όλα.
Ήλθε το βράδυ και η Μαργαρίτα ανόρεκτη, έφτιαξε ένα ποτό και κάθησε σε μια καρέκλα κοιτάζοντας το κινητό της. Στα μάτια της, αυτός ο ανδροπρεπής άνδρας, ο κυνηγός, ο μυστηριώδης γεμάτος φαντασιώσεις, νέος, είχε αποδυναμωθεί. Τώρα έβλεπε μόνον το αγόρι εκείνο το φοβισμένο, που όταν εκείνη ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά του για τετ-α-τετ συνάντηση, προτίμησε να το βάλει στα πόδια. Ήπιε μια γουλιά από το ποτό της και μια έκφραση αποδοκιμασίας σχηματίστηκε στο πρόσωπό της. Έιχε ήδη αρχίσει να αισθάνεται πονοκέφαλο από την ένταση.
Ο σιδηρόφρακτος ήρωας είχε ήδη χάσει την γυαλιστερή του πανοπλία και στο μυαλό της φάνταζε σαν ακόμα ένας που δεν είχε κατορθώσει να την κερδίσει με την αξία του. Ελεύθερη πτώση...!
Sunrise Avenue: Fairytale Gone Bad (ή κάπως έτσι έμοιαζε...)
Marialena, 09/07/2007
Wednesday, October 10, 2007
Ελεύθερη Πτώση
Αναρτήθηκε από Marialena στις 10:49 AM
Ετικέτες fiction, music videos, short stories
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
Μήπως απλά δεν ξέρουμε όλες τις παραμέτρους;
ΥΓ Πότε θα βγούμε για καφέ;-)
Anluka μου, μπορεί και να μην γνωρίζουμε όλες τις παραμέτρους, αλλά αυτό που θέλω να επισημάνω στο συγκεκριμένο μου κείμενο, είναι πως η Μαργαρίτα απομυθοποίησε τον Κώστα, όταν για κάποιον λόγο δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στο κάλεσμά της. Την αντίδρασή της εκ των έσω σημειώνω.
Το συντομότερο θέλω να βρεθούμε για το καφεδάκι μας χρυσό μου, νομίζεις ότι το έχω ξεχάσει??? Όχι βέβαια, αναμένω συνεννόησή μας...!
Αψογη η Μαργαρίτα....
Κόπανος ο Κώτσος...
Απαιχτο το τραγούδι...
Ερχομαι κι εγώ για καφέ...
φιλιά....
Παναγιώτα μου, άλλο το τι σκέπτεται ο καθένας στο μυαλό του και άλλο τι ισχύει στη πραγματικότητα! Ο Κώστας είχε πλάσει μια εικόνα στο μυαλό του για την Μαργαρίτα, που όταν ήλθε η στιγμή να φύγει από αυτή και να δει την πραγματική Μαργαρίτα, δεν το έκανε.
Κάποια πράγματα ή συμβαίνουν ή όχι!
Post a Comment