Παραμύθι, παραμύθι...

Μια φορά και έναν καιρό κάπου στον μακρινό Γαλαξία, μεγάλωναν δύο νέοι. Η μια ήταν η Κόρη του Ήλιου, η Ηλιογέννητη, που με τα μακριά ξανθά μαλλιά της και τα πρασινογάλαζα μάτια της, έλαμπε καθώς ξεπρόβαλλε να ξεπροβοδίζει τον πατέρα της στο καθημερινό του ταξίδι για να φωτίσει τον κόσμο.

Ο άλλος νέος, ήταν ο Γιός της Σελήνης, ο Φεγγαρόφωτος, ένα όμορφο ψιλόλιγνο μελαχροινό αγόρι, με μάτια σκούρα και διαπεραστικά, σαν τη νύχτα! Κάθε βράδυ που η μητέρα του αναλάμβανε να φέξει την νύχτα με το φως της, εκείνος καθόταν ώρες ολόκληρες στο παράθυρο και παρακολουθούσε τον ουρανό, μέχρι να έλθει η ώρα να ξημερώσει.

Τα δύο αυτά παιδιά, δεν είχαν συναντηθεί ποτέ στη ζωή τους, καθώς υπήρχε μια παλιά προφητεία που έλεγε πως όταν ο Ήλιος και η Σελήνη θα σμίξουν, θα συμβεί κάτι φοβερό στη γη και οι γονείς τους, ποτέ δεν άφησαν περιθώριο να συμβεί αυτό στους αιώνες!

Όμως, εκεί που ο Φεγγαρόφωτος μια νύχτα περίμενε τη Σελήνη να γυρίσει σπίτι, μόλις άρχισε να χαράζει είδε ότι υπήρχε κάτι φωτεινό εκεί που πρόβαλλε ο Ήλιος και παραξενεύτηκε, γιατί δεν το είχε προσέξει στο παρελθόν. Αυτή τη λάμψη την ξαναείδε πολλές φορές ακόμα και έτσι αποφάσισε να ρωτήσει τη μητέρα του γι' αυτό το θέμα.
Εκείνη, δεν του απάντησε συγκεκριμένα περί τίνος πρόκειτο, γιατί ήλθε στο νου της η προφητεία και ο όρκος που είχαν δώσει με τον Ήλιο, όταν ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν, να μην προδώσουν ποτέ το μυστικό τους σε κανέναν.

Ο Φεγγαρόφωτος παραξενεύτηκε και άρχισε να ψάχνει στα βιβλία τι θα μπορούσε να ήταν αυτή η λάμψη. Μα και πάλι, δεν έβρισκε μια απάντηση που να τον ικανοποιεί, μιας και τα αστέρια τα ήξερε καλά από πάντα. Αποφάσισε λοιπόν, να πάρει το αεράκι παρέα και να παν να βρουν αυτή τη λάμψη. Έτσι, πριν ξημερώσει, ο Φεγγαρόφωτος ανέβηκε απαλά στο αεράκι και κίνησαν να βρουν τι κρυβόταν πίσω από τον Ήλιο όταν ανέτειλλε!


The Sun and the Moon from the North Pole

Δρόμο πήραν, δρόμο αφήσαν και επιτέλους έφτασαν στον προορισμό τους! Ζέστη πολλή επικρατούσε σε αυτόν τον πλανήτη, φλόγες πετάγονταν παντού. Έιχαν φτάσει στο βασίλειο του Ήλιου! Ξάφνου εκεί που λίγο ακόμα δεν θα άντεχαν παραπάνω να μείνουν ούτε λεπτό εκεί, άνοιξε η πόρτα του κάστρου και ξεπήδησε ένα άρμα ζεμένο με λευκά άλογα και τον Βασιλιά Ήλιο στο πηδάλιο, έτοιμο να φέρει το φως ξανά σε όλη τη πλάση.

Οι απρόσκλητοι επισκέπτες έκαναν ένα βήμα πίσω τρομαγμένοι από το θέαμα, αλλά ο Φεγγαρόφωτος πρόλαβε να δει μια δεσποσύνη όμοια με νεράϊδα, να χαιρετά τον Ήλιο καθώς εκείνος αναχωρούσε για το ταξίδι του. Ήταν η Ηλιογέννητη! Ο Φεγγαρόφωτος θαμπώθηκε από την ομορφιά της και την ερωτεύτηκε μόλις την είδε. "Αγέρα φίλε μου, αυτή είναι η γυναίκα που αγαπώ" είπε στο σύντροφό του, "αυτή είναι και άλλη καμμία".

Μέσα σε μισό λεπτό η πανέμορφη εξαφανίστηκε και η ζέστη και το φως έγιναν αφόρητα για τον Φεγγαρόφωτο. Ζούσε πάντα στο σκοτάδι, συντροφιά με τη Σελήνη και δεν μπορούσε να ζήσει μέσα στη μέρα ούτε λεπτό παραπάνω. Τρέχοντας γύρισε σπίτι και βρήκε τη μητέρα του τη Σελήνη, να ανησυχεί. Πρώτα φορά που ο γιός της έφευγε χωρίς να της πει που πάει και γύριζε σαν ο ήλιος είχε ανατείλλει. "Γιέ μου μονάκριβε, που ήσουν? Γύρισα και δεν σε βρήκα εδώ, που είχες πάει" ρώτησε η Σελήνη με αγωνία. "Μητέρα λατρεμένη μου, βρήκα την γυναίκα των ονείρων μου, βρήκα τη λάμψη που έψαχνα..." Η Σελήνη σώπασε και χλώμιασε, είχε καταλάβει τι συνέβαινε. "Αγόρι μου είσαι παιδί της Σελήνης, ανήκεις σε ετούτον εδώ τον κόσμο και όχι σε άλλον κανένα" του απάντησε. "Μα γιατί Μητέρα, γιατί ανήκω μόνο εδώ, δεν μπορώ να φύγω και εγώ σαν κι εσένα?" ρώτησε τότε ο νεαρός τη μητέρα του και εκείνη αναγκάστηκε να του αποκαλύψει την αλήθεια.

Τότε ο Φεγγαρόφωτος το έβαλε πείσμα να συναντήσει την Ηλιογέννητη έστω και για μια φορά χωρίς να συμβεί η καταστροφή του κόσμου, όπως προέβλεπε η προφητεία. Τόσο ερωτευμένος ήταν μαζί της! Πήρε πάλι τον σύντροφό του το Αγέρι και κίνησαν να πάνε στου Βασιλιά Ήλιου τα μέρη. Περίμενε κρυμμένος σ' έναν βράχο, όταν και πάλι ο Ήλιος βγήκε από την πύλη του βασιλείου του ολόφωτος με τα άλογα να καλπάζουν προς τα εμπρός. Η Ηλιογέννητη όπως κάθε μέρα τον αποχαιρετούσε και τότε ο Φεγγαρόφωτος της φώναξε για να τον δει. Εκείνη ξαφνιάστηκε, καθώς κανείς μέχρι τότε δεν πλησίαζε στον φλογερό πλανήτη που κατοικούσε! Βγήκε λίγο παραέξω και ο χλωμός γιός της Σελήνης της συστήθηκε: Είμαι ο Φεγγαρόφωτος και θέλω να σε κάνω γυναίκα μου! της είπε προσπαθώντας να αντέξει και να μην λιποθυμήσει από τη ζέστη. "Είμαι η Ηλιογέννητη, η θυγατέρα του Ήλιου" του απάντησε "και θα γίνω γυναίκα σου αφού είσαι τόσο θαρραλέος και ήλθες να με συναντήσεις". Τότε ο Φεγγαρόφωτος έβγαλε και της χάρισε ένα αστέρι για να της κρατάει συντροφιά όσο δεν θα ήταν μαζί και χάθηκε ξανά καβάλα στο αγέρι, λίγο πριν το φως τον εξαϋλώσει!

Ο Ήλιος καθώς γύριζε στο σπίτι, παρατηρούσε πως η κόρη του ήταν μελαγχολική και κρατούσε στο χέρι κάτι που αχνόφεγγε. Την ρώτησε μια μέρα και εκείνη του μίλησε για την συνάντηση που είχε με τον γιό της Σελήνης. Τότε ο Ήλιος πέταξε φλόγες και της απαγόρευσε να τον ξαναδεί, χωρίς δεύτερη κουβέντα. Η Ηλιογέννητη υπάκουσε τον άρχοντά της, μα μέρα με τη μέρα μαράζωνε χωρίς να μπορέσει να ξαναδεί τον Φεγγαρόφωτο. Εκείνος κάθε ξημέρωμα, έτρεχε μήπως την δει για λίγο να προβάλλει την αιθέρια φιγούρα της στο κατώφλι, μα μάταιος κόπος! Δεν ήξερε τι να σκεφθεί...

Πέρασαν μέρες και νύχτες έτσι ατελείωτες για τους δυό νέους, μέχρι που η Ηλιογέννητη σκέφθηκε να στείλει ένα μήνυμα προς τον αγαπημένο της με το αστέρι που της είχε κάποτε προσφέρει, την πρώτη φορά που συναντήθηκαν. Το δασκάλεψε λοιπόν το αστέρι και το έστειλε να τον βρει. Ο Φεγγαρόφωτος, στεκόταν λυπημένος στο παραθύρι του κοιτάζοντας τον ουρανό όπως έκανε κάθε βράδυ. Και τότε, είδε από μακριά να έρχεται ένα φωτεινό αστεράκι, το αστεράκι που της είχε χαρίσει και αναθάρρησε! Το αστέρι του μετέφερε το μήνυμα για συνάντηση και έφυγε ξανά να πάει στην κυρά του.



Η συνάντηση είχε οριστεί να γίνει την επόμενη φορά που κάτι παράδοξο θα συνέβαινε στο ουράνιο στερέωμα. Οι σοφοί θαρρώ έλεγαν τέτοια φαινόμενα "έκλειψη" και τότε συνέβαιναν πολλά παράδοξα στον κόσμο, μα οι δύο νέοι δεν έβρισκαν άλλο τρόπο να συναντηθούν. Έφτασε η έκλειψη να σημάνει μια νύχτα του Μάρτη του 2007 και τότε και οι δυό τους έφυγαν κρυφά τον πλανήτη τους για να συναντηθούν, καθώς το σκοτάδι πλάκωνε τον ουρανό και κανείς δεν θα μπορούσε να τους δει μαζί.

Έσμιξαν στο Χάος, πέρα από τα όρια του Σύμπαντος που γνώριζαν οι άνθρωποι και για πρώτη φορά ένιωσαν την αγάπη να διαπερνά κάθε κύτταρο του κορμιού τους, καθώς γινόταν ένα! Δεν χόρταιναν να γεύονται τη γεύση του φιλιού τους, το χάδι στο κορμί τους, την μυρωδιά του ιδρωμένου δέρματός τους από την έξαψη, ξανά και ξανά, μέχρι που η έκλειψη τελείωσε και χάθηκαν ξανά στην άκρη του κόσμου τους.

Οι άνθρωποι στη Γη δεν ήξεραν τι συνέβαινε εκεί πάνω, μιας και αλλόκοτα φαινόμενα επικρατούσαν στον μικρό τους πλανήτη. Τα ζώα ούρλιαζαν, η γη έτρεμε, ο άερας μανιασμένος λυσσομανούσε, τα νερά στη θάλασσα είχαν φουσκώσει καθώς ο ουρανός είχε καλυφθεί από το απόλυτο σκοτάδι, μέχρις που όλα ξαναγύρισαν μαζί με τα αστέρια και το φεγγάρι στη θέση τους λίγο πριν ξημερώσει. Οι περισσότεροι έκαναν τη προσευχή τους για την παράξενη νύχτα που είχαν περάσει, μα οι δύο εραστές ήξεραν πως ήταν η αγάπη που ένιωθαν ο ένας για τον άλλον που είχε καταφέρει να συγκλονίσει το Σύμπαν.

Έτσι κάθε φορά που οι σοφοί προέβλεπαν πως θα γίνει "έκλειψη" και οι άνθρωποι σταυροκοπιούταν στη γη, ο Φεγγαρόφωτος και η Ηλιογέννητη ήξεραν πως έφτανε η ώρα να γίνουν οι δύο ένα ξανά, μέσα στην αγκαλιά του Ερέβους και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!


Eclipse in India

(c) Marialena, 12/3/2007