Είχα αγοράσει ένα βιβλίο για να το δωρίσω σε έναν φίλο το καλοκαίρι και λίγο πριν του το δώσω, αντί για αφιέρωση πήρα ένα κομμάτι χαρτί και του έγραψα κάποιες σκέψεις μου.
Το δώρο δώθηκε στην κατάλληλη ευκαιρία, μα το χαρτί με τις σκέψεις μου αυτές έμεινε στο γραφείο μου, μέσα στο αντίτυπο του δικού μου βιβλίου μέχρι προχτές που το άνοιξα για να διαβάσω ένα απόσπασμα στη κυριακάτικη ραστώνη μου.
Χωρίς να το θυμάμαι, το χαρτάκι με τον γραφικό μου χαρακτήρα έμεινε στο χέρι μου καθώς άνοιγα την πρώτη σελίδα και ξαναδιάβασα αυτά που έγραφα λίγους μήνες πριν:
"Όταν θα σε βρη ο Έρωτας να μην τον φοβηθείς, άνοιξε τη καρδιά σου και γίνε ένα μαζί του "
Στάθηκα στις λέξεις και προς μεγάλη μου έκπληξη συνειδήτοποίησα ότι η ευχή αυτή δεν ήξερα πια σε ποιόν απευθυνόταν, σε εκείνον ή σε μένα τελικά...!
Dedication, image by http://adonim.com
Μαριαλένα, 16/10/2007
Friday, January 04, 2008
Αφιέρωση...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
σ'όποιον και να απευθυνόταν ήταν πολύ όμορφο!
είδες όταν έχεις έμπνευση (καλά εσένα δεν σου λείπει κιόλας)...γράφεις υπέροχα πράγματα!
byeeeeeeeeeeeeeee!
καλοοοο
Πολλές φορές εχω γράψει σε άλλους πράγματα με νόημα αμφίδρομο επειδή θέλω να υπάρχει κατι προσωπικό μεταξύ μας.
Μπορεί να μην απευθύνεται δηλαδή μόνο στον άλλο, αλλα και σε μενα.
Post a Comment