Friday, January 18, 2008

Ζητάω πολλά???

Αν ποτέ αποφάσιζα να ζήσω κάπου αλλού, θα ζούσα μέσα σε μια διαφήμιση. Δεν έχει νόημα να μετακομίσεις σε άλλη χώρα. Παντού έχει μπελάδες. Αλλά στη διαφημισοχώρα η ζωή δεν παίζεται.



Εχετε προσέξει πώς ξυπνάνε όλοι το πρωί; Μ ένα χαμόγελο μέχρι τ αυτιά.Και πώς να μη χαμογελάνε, αφού όλοι έχουν απαραιτήτως κάνει σεξ την προηγούμενη νύχτα; Είναι πεντακάθαροι, μοσχομυριστοί, καλοχτενισμένοι. Τεντώνονται στα κατάλευκα σεντόνια τους και δεν μπορούν να περιμένουν να αρχίσει η μέρα τους. Την οποία ξεκινούν τρώγοντας τον αγλέουρα, σε μια τεράστια κουζίνα-ελικοδρόμιο, (η οποία είναι συνέχεια του τεράστιου σπιτιού τους με τον ακόμα πιο τεράστιο κήπο).



Ολο το μαγαζί, σπίτι, κουζίνα, μπάνιο και γκαζόν-αγγλικό άλσος είναιπεντακάθαρα: Δεν υπάρχει σκουπίδι, ούτε άπλυτο πιάτο. Από παντού τρέχουν φρεσκοστυμμένες πορτοκαλάδες, φρέσκα φρούτα φυτρώνουν στις πιατέλες, σπιτικά φαγητά εκσφενδονίζονται από τους φούρνους. Οι λεκέδες εξαφανίζονται μόνοιτους. Κανείς ποτέ δεν έχει βοήθεια στο σπίτι του. Γιατί άλλωστε; Η εργαζόμενη μητέρα της διαφήμισης έχει καριέρα, κορμάρα και τις ικανότητες των Φαντάστικ Φορ και των Μεταλλαγμένων Νίντζα ταυτοχρόνως. Κάθε βράδυ, αφού έχει διευθύνει μια πολυεθνική, έχει πλύνει, σκουπίσει, σφουγγαρίσει, σιδερώσει και μαγειρέψει, και επίσης έχει απασχολήσει δημιουργικά τα παιδιά, πριν τα πλύνει και τα βάλει στα κρεβατάκια τους.



Μετά χτυπάει ένα χαλαρωτικό αφρόλουτρο, φοράει σέξι λιλά εσώρουχα και κάνειτρελές ταρζανιές και ακροβατικά στον σύζυγο που έρχεται από το γραφείο. Και τις νύχτες, που ξυπνάνε τα χρυσά μου, είναι εκείνος, ο μοντέρνος σύζυγος που σηκώνεται να τα νανουρίσει, να τους δώσει γάλα, και να αποκοιμηθείχαριτωμένα μαζί τους, πριν οι πρώτες ηλιαχτίδες ξυπνήσουν και πάλι τη "Μεταλλαγμένη Αγία Οικογένεια", για να ξεκινήσει το επόμενο εικοσιτετράωρο.


Shiny Happy People, image by http://istockphoto.com

Δεν θέλω διακοπές. Δεν θέλω λούσα. Δεν θέλω καν τα προϊόντα που διαφημίζουν στις διαφημίσεις: Θέλω απλά να ζήσω μέσα τους! Ζητάω πολλά;

Γράφει η Ρίκα Βαγιάνη

(και αντιγράφει η Μαριαλένα), 15/10/2007)

6 comments:

Anonymous said...

Καλά ... είμαι πνεύμα αντιλογίας ..
Αλλά δεν θα ΄ναι βαρετή όλη αυτή η πλαστική τελειότητα?
Η το βλέπω έτσι επειδή ζηλεύω?

Anonymous said...

Eναν/μια μασσέρ θα ήθελα μόνο σε καθημερινή βάση,κι ας είναι και τα πιάτα άπλυτα και τα σεντόνια τσαλακωμένα,και το μαλλί ανακατωμένο με την τσίμπλα στο μάτι αντάμα πρωι-πρωί και όλα εκτός διαφημήσεων!!!!
Φιλιά πολλά...με Γερμανικές διαφημήσεις!
Παναγιώτα

Marialena said...

@ Pasta: Ε, είσαι ολίγον τι πνεύμα αντιλογίας, αλλά για φαντάσου να ήσουν σε μια βάρκα π.χ. με τον George Clouney, ή να οδηγείς ένα σούπερ κάμπριο σε ανθισμένα Ελβετικά τοπία, έχει μια χλίδα το θέμα!!!

@ Παναγιώτα: Μασέρ στις διαφημίσεις, χμ! λίγο δύσκολο το βλέπω, αλλά μιας και το θες θα σου χαλάσουμε χατήρι?

Γιατί πουλάκι μου δεν μπαίνεις στο blogger μέσα από τη σελίδα σου κανονικά με το password και γράφεις ως ανώνυμη? Ανώνυμη Γερμανίς είσαι? χα,χα,χα... φιλιά!

Ζυγίνα said...

Στο μεταξύ, πέρνα για κανά bowling!

Zooman said...

Εσύ ζητάς αυτό, εγώ ζητάω να ξαναγίνω παιδί και να με προσέχουν χωρίς να έχω τις έγνοιες που έχω ΧΤΙΣΕΙ!!!!

Μήπως κατι δεν κάνουμε καλά???

Χρόνια πολλά και ΚΑΛΑ με πολλά χαμόγελα!!!

Marialena said...

@ Ζυγίνα: Τι bowling μου λες τώρα, κάνει και ένα κρύο μπρρρ...

@ Zooman: αυτά είναι τα παρελκόμενα του να μεγαλώνουμε και να αναλαμβάνουμε ευθύνες. Τα παιδιά είναι τυχερά για όσο διάστημα ζουν χωρίς τα δικά μας "πρέπει" και "μη".

Αφού το θες να ξαναγίνεις παιδί, δεν θα σου χαλάσω χατήρι...