Η πόλη των Αγγέλων

Πρόβαλε για μια ακόμη φορά η ελληνική τηλεόραση την ταινία City of Angels (Η πόλη των Αγγέλων ελληνικά). Δεν είναι η πρώτη φορά που την βλέπω, ίσως η 5η ή η 6η, δεν θυμάμαι πια. Αυτό όμως που δεν πρόκειται να ξεχάσω είναι όταν για 3η φορά την έβλεπα κάπου τον Νοέμβρη του 2004, συνέβη κάτι το απροσδιόριστα μαγικό και γι' αυτό αξέχαστο.

Τότε ξεκινούσε στη ζωή μου η προηγούμενή μου σχέση, με έναν άνθρωπο που η μη τι άλλο, επικοινωνούσαμε πολύ με τη διαίσθηση. Ήταν χειμώνας και γω ξαπλωμένη στη κρεβατοκάμαρα των γονιών μου, στη μικρή τηλεόραση κατά πως λέμε, παρακολουθώ την αγαπημένη μου ταινία. Η ερμηνεία του Νίκολας Κέιτζ με κρατά σε αγωνία ως άγγελος Σεθ και η Μεγκ Ράιαν ως Δρ. Μάγγι Ράις, τόσο ανθρώπινη και τραγική, προκαλεί να απορροφηθώ από την εξέλιξη της δραματικής ερωτικής τους ιστορίας, αλλά και να συγκινηθώ μέχρι δακρύων από τον τρόπο που εκδηλώθηκε ο έρωτάς τους (πεθαίνωωωω).

Όμως, αντιλαμβάνομαι πως εκτός από την πλοκή, νιώθω σαν να είναι και εκείνος ασυναίσθητα κομμάτι αυτού που νιώθω, με έναν τρόπο εντελώς υπερφυσικό. Του στέλνω ένα μήνυμα στο κινητό: Βλέπεις την Πόλη των Αγγέλων? Ναι, μου απαντά. Και γω το ίδιο, του λέω! Όταν η Μεγκ Ράιαν πάει στο εξοχικό της μέσα στη βροχή και κλαίει από την ένταση των συναισθημάτων της, ακούγεται ένα τραγούδι σαν υπόκρουση. Εκεί, σε εκείνην τη σκηνή, ένιωσα λοιπόν ότι δεν ήμουν μόνη εκείνη τη βραδυά. Αργότερα μου έγραψε το τραγούδι σε cd & όταν το ξανάκουσα η ίδια αίσθηση με κυρίευσε βαθιά μέσα!

Σήμερα πολλά έχουν αλλάξει και ο καθένας έχει πάρει τον δρόμο του στη ζωή μετά τη γνωριμία μας. Η ταινία ξαναπροβλήθηκε από το Star χθες βράδυ, μα εγώ δεν την είδα ολόκληρη. Ξανάζησα την ιστορία της όπως εκείνο το βράδυ, με εκείνην την αίσθηση... Κάτι τέτοιες στιγμές μου λείπεις!

Να σαι καλά όπου και όπως και να'σαι ξεχωριστέ άνθρωπε που πέρασες από τη ζωή μου, Μ.