Ride like the wind

Artist: Christopher Cross
Song: Ride Like The Wind

It is the night. My body's weak.
I'm on the run. No time to sleep.
I've got to ride.

Ride like the wind to be free again.
And I got such a long way to go.
To make it to the border of Mexico.
So I'll ride like the wind.

I was born the son of a lawless man.
Always spoke my mind with a gun in my hand.
Lived nine lives
gunned down ten.
Gonna ride like the wind.

And I got such a long way to go.
To make it to the border of Mexico.
So I'll ride like the wind.
Ride like the wind.
Ride like the wind.

Accused and tried and told to hang
I was no where in sight
when the church bells rang.
Never was the kind to do as I was told.
Gonna ride like the wind before I get old.

It is the night. My body's weak.
I'm on the run. No time to sleep.
I've got to ride.
Ride like the wind to be free again.

And I got such a long way to go.
To make it to the border of Mexico.
So I'll ride like the wind.
Ride like the wind.

And I got such a long way to go.
To make it to the border of Mexico.
So I'll ride like the wind.
Gonna run like the wind.

=====================================================================================

Ξέρεις, ήθελα να μην σε έχω στο μυαλό μου σήμερα, αλλά... βράδυασε και σκεφτόμουν πως πέρασε ένας μήνας και από τότε που... εντάξει, το χω πάρει απόφαση, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω αλλά, αλλά γαμώτο μπορείς να μου εξηγήσεις κάτι: Γιατί όταν με είχες στην αγκαλιά σου και σπαρτάραγα, μου έλεγες να αφεθώ, γιατί ήμουν ασφαλής στην αγκαλιά σου, στο κρεβάτι σου και κανείς δεν θα με πείραζε εκεί, θυμάσαι που μου το έλεγες, πόσες φορές μου το είπες? Αχ, γιατί μου μιλούσες έτσι, αφού φαινόταν πως το εννοούσες. Δεν ήταν πήδημα γαμώτο αυτό, έρωτας ήταν και γω σε πίστεψα και έκανα προσπάθειες να ανέβω το βουνό ξανά ανάποδα για να είμαστε μαζί. Πάντα έτσι έκανα, έβαζα το κεφάλι κάτω και ζντουπ! πήγαινα καρφί προς τον εκάστοτε τοίχο, να τον σπάσω ή να σπάσω το κεφάλι μου προσπαθώντας. Η σχέση μας δεν ήταν η εξαίρεση στον κανόνα.

Και μετά, μου ριξες πισώπλατα το μήνυμα, μέσω τρίτου, δεν με ήθελες πια στη ζωή σου, αυτό μου έλεγες. Όπως δεν σε εμπιστευόμουν στην αρχή, έτσι δεν με εμπιστευόσουν πια εσύ, όχι για άλλο λόγο, αλλά για τον ίδιο που μας παίδευε. Φοβόμασταν τα ίδια πράγματα, τι ειρωνεία! Και κει που θέλησα να είμαι μαζί σου, εσύ δεν το άντεχες...

Γιατί μου έλεγες να αφεθώ, γιατί βρε γαμώτο, μου έλεγες ότι είμαι ασφαλής στην αγκαλιά σου και την επομένη με έστειλες αδιάβαστη? Αφού δεν ήσουνα ποτέ γαμήκουλας, δεν το κανες για να με ρίξεις, με ήξερες και σε ήξερα καλά σε αυτό. Δεν σου κρατώ κακία, κατάλαβα γιατί φέρθηκες κατ' αυτόν τον τρόπο, αλλά μακάρι να μην είχες πει αυτά τα λόγια κάνοντάς μου έρωτα όπως ανεπανάληπτα μας συνέβαινε. Καλύτερα να μην είχες πει τίποτα, ειλικρινά και γω πάλι θα σου έλεγα ότι είμαστε εντάξει. Αλλά, αλλά, αλλά, είναι νωπά κάποια πράγματα ακόμα και γω πονάω και ας μην το δείχνω, κατάλαβες?

It is the night. My body's weak.
I'm on the run. No time to sleep.
I've got to ride.
Ride like the wind to be free again.

Αυτό είναι ένα από τα πολύ αγαπημένα μου τραγούδια, χρόνια τώρα. Το αφιερώνω σε μένα καθώς σε σκεφτόμουν, σκέφτομαι και γράφω. Άντε μετά να μην νιώθω έτσι, γίνεται?

Μαριαλένα, ξημερώνοντας ένα φαινομενικά αδιάφορο φθινοπωρινό σαββατοκύριακο...