Έκπτωτος Άγγελος

Fallen Angel

Sarah McLachlan - Fallen (Bonus Track)

Σήμερα δεν θα μιλήσω για Νεφελήμ και Υιούς των Ανθρώπων. Ούτε θα δαιμονολογήσω προσπαθώντας να εξανθρωπίσω το ανυπόστατο, μέσα από δοξασίες και μυθεύματα. Θέλω όμως, να εκφράσω αυτό που καιρό τώρα βρίσκεται μέσα μου και προσπαθεί να εκφραστεί με λόγια.

Αισθάνομαι πως κάθε ένας από εμάς τους θνητούς, είμαστε πεπτωκότες άγγελοι. Όχι δεν είναι καταδίκη αυτό, μάλλον η μοίρα μας ορίζει να ακολουθήσουμε αυτή τη πορεία σαν γεννηθούμε από μήτρα ανθρώπινη σε τούτη εδώ τη γη. Πνοή Θεού μας φέρνει από τον ουρανό μέσα στο σώμα του ξενιστή μας, αυτό που ονομάζουμε Μητέρα, Μάτερ, Μήτρα και πνοή ξανά Θεού μας καθοδηγεί προς τα ουράνια δώματα σαν αφήσουμε το φθαρτό μας σώμα στο χώμα από όπου ο πρώτος εξ ημών προήλθε.

Θέλω να κεντρίσω το υποσυνείδητο κάθε ενός από εμάς, όταν θα αναφέρω πως όταν ο άνδρας και η γυναίκα κάνουν έρωτα και όχι σεξ σαρκικό και μόνο, αγγίζουν έστω και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, ξανά τον Δημιουργό τους με τη στιγμιαία απώλεια της συνείδησης. Ο μικρός θάνατος που αλλιώς αποκαλείται ο οργασμός, μας συνδέει ξανά με τη Θεϊκή Πνοή, το κανάλι της Ζωής, τον ομφάλιο λώρο με το Σύμπαν.

Πέραν από το κομμάτι που ονομάζεται φυσική και μετά - φυσική, κατά τον Αριστοτέλη, στενή επαφή δύο ανθρώπων που βίωσα ανέλπιστα δύο χρόνια πριν, η πρώτη φορά που η ξέπνοη ανάσα του ύστατου ηδονικού σπασμού με έφερε σε επικοινωνία με το παραπέρα και ακολούθησαν πολλές ευλογημένες στιγμές σαν κι αυτή που περιέγραψα με τον σύντροφό μου τότε. Πέρσι το Μάϊο έζησα πολύ έντονα αυτήν την αίσθηση μέσα από την αφύπνιση που είχα σε ένα διήμερο σεμινάριο ενεργοποίησης του εσωτερικού θεραπευτή. Μια δέσμη χρυσοκίτρινου φωτός με διαπέρασε ενώ βρισκόμουν σε διαλογισμό και με συνέδεσε με το άπειρο και την πηγή της ύπαρξής μου. Τον Αύγουστο πάλι, το Φως αυτό ήλθε και φανερώθηκε για μέρες ξανά μέσα μου, αναδύοντας την γλυκειά του αίσθηση πληρότητας καθώς βίωνα την εσωτερική ισορροπία που δεν είχα ξανανιώσει εν ζωή. Τώρα πια, αναγνωρίζω πως μέσα μου βρίσκεται όπως και στον καθένα μας αυτή η αίσθηση, που συγκαλύπτεται από λογικές σκέψεις και κοινωνικούς περιορισμούς που ανθούν στη Δυτικό τρόπο σκέψης και ζωής μας.

Όμως, όταν εξασκούμαι στο να προσφέρω θεραπευτική ενέργεια σε συνανθρώπους μου, μέσω του σιάτσου, διαπιστώνω πως η πύλη με το Σύμπαν ξανανοίγει και εγώ λειτουργώ ως μέσον να διοχετευθεί αυτή η συμπαντική ατέρμονη ενέργεια ανάμεσα στους πομπούς και δέκτες. Διαπιστώνω με δέος πως όσες φορές η προσφορά της ενέργειας γίνεται με συναίσθηση και σεβασμό προς τον άλλον άνθρωπο, στη συνέχεια βιώνω μια ανείπωτη αίσθηση, αυτή του Έρωτα με το Σύμπαν, μια γλυκειά και ήρεμη καθολική δύναμη που με πλημμυρίζει και θέλω να ευχαριστήσω τον Δημιουργό γι' αυτό που μου επιτρέπει κάθε φορά να ζήσω, αφήνοντας πίσω μου λογικοποιήσεις και εξιδανικεύσεις κάθε είδους. Είμαι κομμάτι του Σύμπαντος και ως τέτοιο λειτουργώ, τόσο απλά, τόσο συγκλονιστικά, γι' αυτό και αποκαλώ Έρωτα, στην πιο ιδανική του μορφή, το παράθυρο που φανερώνεται μέσα μου, κάθε φορά που το επιτρέπω.

Τι ψάχνουμε, τι γυρεύουν οι ψυχές μας όντας εν ζωή σε αυτήν εδώ τη διάσταση και τον κόσμο? Ποιά είναι τα μαθήματα που έχουμε να πάρουμε καθώς περνάμε από διάφορες και διαφορετικές συνθήκες διαβίωσης και αντιμετώπισης των πραγμάτων σύμφωνα με την ατομική μας οπτική? Είναι καθολικός σκοπός να επιστέψουμε στην προτεραία κατάστασή της ψυχής μας, αυτή των Αγγέλων? Γιατί χρειαζόμαστε να φορτώνουμε το άυλο σώμα μας εκτός του φυσικού, με τόσα εγκεφαλικά κατασκευάσματα, φόβους και ανασφάλειες? Μας δειχνει η ψυχή τον δρόμο για παρακάτω και αν ναι, γιατί εμείς δεν τον ακολουθούμε ή αν το κάνουμε, δεν αφήνουμε πίσω μας όλα τα άλλα βάρη?

Ίσως οι απορίες μου, να έχουν απάντηση πέραν της λογικής, ίσως και όχι. Όμως για όλα τα πνευματικά αδέλφια, που μπορεί να έχουν βιώσει με τον τρόπο τους τη σύνδεση με το Σύμπαν, αυτές οι σκέψεις που βρήκαν τελικά τον τρόπο να εκφραστούν μέσα από λέξεις, είναι αφιερωμένες!

Μαριαλένα, 06/02/2007