Πέντε λέξεις, μια ιστορία!

Ο "Παράξενος"

Πάει καιρός που είχε ξεχάσει ποιός πραγματικά ήταν. Μέσα στο πλήθος, αυτό το απρόσωπο πλήθος της μεγάλης πόλης όπου ζούσε, είχε χάσει κάθε αίσθηση της ταυτότητάς του, όσο περνούσαν τα χρόνια.

Μα τώρα ένιωθε μια ακατανίκητη επιθυμία να ξαναβρεί τις ρίζες του, την οικογένειά του. Παλιά τον φώναζαν "παράξενο", επειδή είχε πάντοτε τάσεις φυγής και ήταν κλεισμένος στον εαυτό του. Μεγαλώνοντας, δεν άργησε να φύγει μακριά, αφήνοντας πίσω αναμνήσεις και παρελθόν, βολικά θαμμένο στο χθες.

Θυμήθηκε τον αδελφό του, το καμάρι του σπιτιού. Από μικρός φαινόταν πως ήταν πλασμένος για μεγάλα πράγματα, σε αντίθεση με εκείνον, τον "παράξενο". Τι να είχε απογίνει άραγε? Τώρα πια το μόνο κοινό που είχαν κοινό ήταν το επώνυμό τους και το αίμα που κυλούσε στις φλέβες τους, σαν συνδετικός κρίκος μιας ανίερης συγγένειας.

Πέρασε εμπρός από την τράπεζα όπου εργαζόταν ο αδελφός του. Μια δύναμη τον κράτησε από να δρασκελίσει τα σκαλιά και να μπει μέσα να τον συναντήσει. Προτίμησε να χωθεί πανικόβλητος στο πρώτο καφέ μπαρ που συνάντησε στο τέρμα του δρόμου και να πνίξει τις ανασφάλειές του στο πιοτό. Δεν άντεχε ποτέ τη σύγκριση μεταξύ τους, αλλά παρά τη λαχτάρα του, έμεινε εγκλωβισμένος στην ανασφάλειά του και το μικρό σκοτεινό κελλί που είχε φτιάξει, για να τους κρατήσει όλους μακριά του. Δεν άντεχε παραπάνω, γι' αυτό και θα ήταν στα μάτια τους για πάντα, ο "παράξενος"...

(c) Marialena, 12/03/2007

σ.σ. Ευχαριστώ πολύ τον φίλο Κλέαρχο που μέσα από το δικό του Παιχνίδι με τις λέξεις... με προσκάλεσε να συμμετέχω στη δημιουργία μιας ιστορίας ή ποιήματος που να περιλαμβάνει τις συγκεκριμένες λέξεις που βλέπετε υπογραμμισμένες στο κείμενο.

Με τη σειρά μου δίνω τη σκυτάλη στους φίλους:

Μελομένο,

Σταυραετό,

Άλλα Λόγια,

Ραμόν &

Παράλληλα

να δημιουργήσουν ένα δικό τους κείμενο (πεζό ή ποίημα) με τις εξής λέξεις:

Μορφή, υποκείμενο, αλυσίδα, επικράτηση, αφουκράζομαι

Καλή (δημιουργική) συνέχεια εύχομαι σε όλους τους συμμετέχοντες! Μαριαλένα