Ραντεβού τον Σεπτέμβρη!

Image by www.allposters.com

Σε δυο μέρες έπαιρνε επιτέλους την καλοκαιρινή της άδεια και μετρώντας αντίστροφα το "φτου ξελεφτερία" από την δουλειά, βαριόταν όσο τίποτα άλλο στον κόσμο, να ετοιμάσει τη βαλίτσα των διακοπών. Ρούχα απαραίτητα και περιττά, αξεσουάρ, καλλυντικά, φάρμακα, βιβλία, μουσικές και χίλια δυο άλλα μικροπράγματα που δεν θα μπορούσε να αποχωριστεί ακόμα και για όσο καιρό θα έλειπε από το σπίτι.

Έλαβε ένα μηνυμά του "άντε επιτέλους να τα πούμε" και χάρηκε για την πρωτοβουλία του. "Φεύγω με άδεια σε λίγες μέρες" του απάντησε, "θα χαρώ κι εγώ να βρεθούμε". "Από Σεπτέμβρη λοιπόν" της ανταπάντησε και η κουβέντα σταμάτησε εκεί.

Έβαζε στον σάκο της μερικά cds που είχε γράψει για να ακούσει στις διακοπές της και πρόβαλε στο μυαλό της εκείνος, σαν μια άλλη αγαπημένη της μελωδία. Ο ένας μήνας σχεδόν που θα μεσολαβούσε για να τον δει, της φαινόταν σαν αιωνιότητα. Ήξερε πως το παιχνίδι ανάμεσά τους παιζόταν και από τους δυο εξίσου, μα κατά βάθος ήλπιζε πως αυτός ο γοητευτικός άνδρας, δεν θα άφηνε στις καλένδες την πρότασή του, όχι για κανέναν άλλο λόγο, μα περισσότερο γιατί το ήθελε και η ίδια να συμβεί έτσι.

Παρά τη φαινομενική της αποστασιοποίηση από πρόσωπα και καταστάσεις, ήξερε καλά μέσα της πως αυτό γινότανε σαν μηχανισμός άμυνας, όταν η πραγματικότητα την έθετε εκτός παιχνιδιού. Στους άλλους ίσως να έδειχνε απόμακρη, σκεπτική, φοβισμένη, ίσως και να ήταν έτσι δεν το αμφισβητούσε, μα εκεί στο μέρος της καρδιάς της ένιωθε τη φλόγα της ζωής να καίει αδιάκοπα, περιμένοντας όχι να κάψει αλλά να ζεστάνει και όποιον άλλο την προσέγγιζε.

Έτσι και σ' αυτήν την περίπτωση ήθελε να περιτυλίξει με αυτή τη ζέση της ψυχής της και εκείνον τον άνδρα. Της άρεσε τα αρσενικά να ακολουθούν τους αρχετυπικούς ρόλους που έχουν προδιαγραφεί στα κύτταρά τους από την φύση, να είναι κυνηγοί και επιβήτορες, να κατακτούν τη λεία τους με την αξία τους. Στην αντίθετη περίπτωση που η γυναίκα αναλάμβανε αυτόν τον ρόλο, ξενέρωνε απίστευτα στην αντιστροφή των συμπεριφορών ανάμεσα στα φύλα. Δεν ήταν από εκείνες τις γυναίκες που μπορούσες να τις υποσκελίσεις εύκολα, από χαρακτήρα είχε γονίδια πολεμιστή μέσα της που δεν τα εγκατέλειπε προς χάρην της όποιας ασφάλειας στη συναισθηματική της ζωή ακόμα. Από την άλλη έβρισκε νόημα να προσφέρει και να δίνεται εκεί που εμπιστευόταν και σε αυτή την περίπτωση, ήθελε εκείνος να έχει αντιληφθεί αυτές της τις ποιότητες και να τις χειριστεί ανάλογα!

Είχε ζήσει μεγάλους έρωτες και μεγαλύτερες απογοητεύσεις στην ερωτική της ζωή. Κεφάλαια στο βιβλίο που θα αποτελούσε τη ζωή της, τα ονόμαζε όλα τούτα τα βιώματα. Άλλοι άνδρες είχαν πάρει τον δρόμο της μνημοσύνης, άλλοι της λήθης στο πέρασμα του χρόνου, μα όσο και αν μέσα της έλεγε πως οι έρωτες είναι μετρημένοι, όσο και αν σαν χθες ερχόταν στη θύμησή της, άνθρωποι που έκαναν τη καρδιά της να χτυπήσει δυνατά, πάντα φύλαγε μια γωνιά απείρακτη για το καινούργιο, το επόμενο καρδιοκτύπι.

Ήθελε να του αρέσει αυτού του άνδρα, ήθελε με τον τρόπο της να τον σαγηνεύσει και να ξαναμπεί στο ερωτικό παιχνίδι σαν άλλη Αμαζόνα καβάλα στο λευκό της άτι, αφήνοντάς τον έκθαμβο! Ήθελε χωρίς προσποίηση να έλθει ξανά η ώρα που η ψυχή της γυναίκας που κουβαλούσε, να βγει και να τυλίξει με ένα θεσπέσιο άρωμα που θα διέκριναν μονάχα εκείνοι οι δύο, τις ιδιαίτερες στιγμές τους όταν θα προέκυπταν.

Ήθελε να της είχε πει όχι "ραντεβού τον Σεπτέμβρη" αλλά "όπου και να σαι, εγώ θα έλθω να σε βρω" δηλώνοντάς της τις προθέσεις του και τότε εκείνη θα άφηνε κατά μέρος τη προμετωπίδα της πολυάσχολης ζωής της, για να του παραχωρήσει χώρο και χρόνο για να αφουκραστεί αυτό που ένιωθε ότι ήταν. Ήθελε να του χαρίσει μια ή και περισσότερες νύχτες πάθους, μόνο με την ελπίδα ότι δεν θα ήταν έρωτας δίχως αύριο, μα κάτι σπουδαίο και για τους δυό. Ήθελε επιτέλους να ξεφύγει από το μοτίβο των ανδρών που δεν ήξεραν τι ζητούσαν και να επιλέξει, κάνοντας μια καινούργια αρχή, έναν άλλον κατασταλαγμένο για αλλαγή.

Όμως, έπρεπε να περιμένει, έπρεπε για ακόμη φορά να βάλει στην άκρη τις φαντασιώσεις της και να ζήσει στο διάστημα των διακοπών της όπως είχε εξαρχής επιλέξει. Ποιός ξέρει, ίσως και εκείνο το "ραντεβού τον Σεπτέμβρη" που υπήρχε σαν υπόσχεση επιστρέφοντας, να έβγαινε κάποτε αληθινό...

Marialena, 02/08/2007