Wednesday, November 07, 2007

James Blunt - 1973



Αυτό το κομμάτι με τον σημαδιακό τίτλο "1973", είναι το πρώτο τραγούδι που κάνει καριέρα στα τσαρτς από το καινούργιο άλμπουμ του Βρετανού τραγουδιστή που κυκλοφόρησε πρόσφατα, το "All the lost souls".


Μου άρεσε εξαρχής η γλύκα αυτού του τραγουδιού και προσέχοντας τους στίχους λίγο περισσότερο, διαπίστωσα πως αναφέρεται σε μια νέα γυναίκα το 1973 που 35 χρόνια μετά έχει πλέον μεταμορφωθεί σε μια ώριμη κυρία και ο τραγουδιστής ευχόταν να την είχε γνωρίσει στα νιάτα της, τότε το 1973, να χορεύουν τα Σαββατόβραδα και να πηγαίνουν για ποτό, τραγουδώντας το "Here we go again"...

Πως θα είμαστε εμείς μετά από 35 χρόνια άραγε το έχετε σκεφθεί? Το 1973 ήμουν ενάμιση έτους, καλά καλά δεν θυμάμαι και πολλά, εκτός από την επόμενη χρονιά το 1974 που καταλάβαινα και έχω αναμνήσεις από πολλά περισσότερα πράγματα στη ζωή μου τότε.

Σε 35 χρόνια από τώρα, άμα θέλει η Μοίρα μου να ζω ακόμα, θα είμαι 70 χρονών θείτσα. Άμα μοιάσω στα γονίδια της μαμάς μου, του "στρατηγού", μια χαρά θα είμαι, κοτσονάτη παρά την ηλικία μου, άμα όμως μοιάσω του πατέρα μου του "κυρίου πτεράρχου", θα με κλαίνε οι ρέγγες με τα αχ και τα βαχ, αλλά σε καμμιά περίπτωση δεν θα το βάζω κάτω (αυτό το έχω πάρει και από τους δυο, καλώς ή κακώς!)

Θέλω να είμαι στην εξοχή, κοντά στη φύση και να ζω ήρεμα και απλά (εγώ δύσκολο το βλέπω προς το παρόν, αλλά ποτέ δεν ξέρεις!) Σε ένα μικρό, ζεστό σπίτι, να έχω τα λουλούδια και τα δέντρα μου και να με ξυπνάνε τα πουλάκια, αντί για τα αυτοκίνητα που περνάνε από κάτω...

Αυτό το τραγούδι το αφιερώνω στη φίλη μου Παναγιώτα, γιατί εκείνη μου θύμισε ο James Blunt όταν αναφερόταν στη Simona στο τραγούδι και μάλιστα τη συγκεκριμένη εποχή η Παναγιώτα ήταν μια νέα γυναίκα έτοιμη για όλα, που ζούσε τη ζωή της μέσα στα 70's!

Καλή ακρόαση, Μαριαλένα
02/11/2007

11 comments:

An-Lu said...

Μην ξεχνάς ότι θα περνάει από εκεί και η συνομίλική σου γοργόνα για ένα Earl Grey!
;-)

Marialena said...

@ An-Lu: Of course my dear! How about a cup of tea, served with a slice of lemon and assorted cookies? Earl Grey is my favourite!

Μακάρι, μακάρι, όμορφα όνειρα...!

Suspect said...

http://www.youtube.com/watch?v=GIzDsGyxsQM

Marialena said...

Πολύ καλή η πρότασή σου αγαπητέ Υποπτε... εκτός από την ευρηματική σκηνοθεσία, ο στίχος με τράβηξε πολύ, αλλά και η ερμηνεία επίσης.

Να το θεωρήσω συνέχεια της κουβέντας που είχαμε στο αμέσως προηγούμενο πόστ για τις σχέσεις?

Πάντως μ' αρέσει που υπάρχουν κοινά ενδιαφέροντα όπως η μουσική και ανταλλάσουμε απόψεις και όχι μόνο... Thnx!

MenieK said...

καλημέρα, κούκλα το βιντεάκι :)

Marialena said...

Καλό, καλό είναι, όπως και ο συγκεκριμένος τραγουδιστής, το χρυσό μου, αλλά βρε Μενάκι μου, από που μου γράφεις και μου λες καλημέρα ενώ είναι έξω πίσσα σκοτάδι? Μήπως είσαι σε άλλη ήπερο?

fresco said...

όντως καλό το 1973...

το κακό με αυτά τα τραγούδια, είναι ότι "καίγονται" γρήγορα από τις πολλές επαναλήψεις στα ραδιόφωνα...

φτάνεις σε σημείο σύντομα να μην μπορείς να τα ακούσεις ΑΛΛΗ μια φορά...

θα check-αρω και τα άλλα τραγούδια του CD μήπως και ανακαλύψω κάτι εξίσου καλό...

bye

Marialena said...

Στο cd δε, η εκτέλεση του τραγουδιού έχει μια πολύ ωραία εισαγωγή. Για τα υπόλοιπα τραγούδια επειδή τα έχω ακούσει, θα σου πω πως έχει εξίσου καλά κομμάτια εκτός από αυτό.

Άκουσέ τα φίλε Fresco και περιμένω να μου πεις τη γνώμη σου για να συγκρίνουμε τις επιλογές μας! G'nite!

panagiota said...

Αχ βρε ομορφοκόριτσο!Γι'αυτό σ'αγαπώ.Βρισκεις τρόπους να με γυρίζεις σε αγαπημένα χρόνια που πέρασαν αλλά δεν έσβησαν.Ετσι είναι..
Το 1973 που εσύ ήσουν ενάμιση,εγω στα 19 κυνηγούσα τους ανέμους και το όνειρο.Και ξέρεις εσυ τις υπερβάσεις και τις επαναστάσεις που έκανε το "καλό"κολλεγιοκόριτσο.Αξέχαστα χρόνια εκείνα!Γεμάτα ζωή και αναμνήσεις(τώρα).
Και μέσα απο τις θύελλες,τα οράματα και τα παροράματα που κυνήγησα στα επόμενα 35 χρόνια,σήμερα στα 53 οφείλω να ομολογήσω πως κανένας δεν μου έγραψε τραγούδι,(φτου μαμώτο)αλλά...θυμάμαι ακόμα 2 ανθρώπους που μου είπαν:"γιατί να μην σε γνωρίσω τότε?"......
Υ.Γ.Εσυ μοιάζεις στην"στρατηγό"δεν θα γεράσεις ποτέ!

Μαριαλένα μου με συγκινεί αφάνταστα το ο,τι με σκεφτεσαι και με θυμάσαι ακούγοντας αυτό το πολύ όμορφο τραγούδι.
Η simona-Παναγιώτα.

Συβίλλα said...

Υπέροχη τραγούδι! Ευχαριστώ κι ας είναι η γνωριμιά μας νιόβγαλτη!

Μια συνομίληκη που τυχαία έπεσε επάνω σας (και ελπίζει να μη σας χτύπησε!!!)

Καλημέρα!

Marialena said...

@ Παναγιώτα: κι έχεις ακόμα πολλά ωραία να ζήσεις, κάθε ένα στην ώρα του και ανάλογα με τον καιρό του, το πριν συνάδει με το μετά και εσύ προχωράς βήμα βήμα στην ανεπανάληπτη εμπειρία που λέγεται παρούσα ζωή.

Η συγκίνηση είναι και δική μου και το ξέρεις, καθώς γράφοντας το σημείωμα αυτό για το συγκεκριμένο τραγούδι, η σκέψη και μόνο με διαπερνούσε εντείνοντας τη ψυχική μου φόρτιση. Σε φιλώ γλυκειά μου...

@ Mea culpa: Ωωω, χαίρομαι ιδιαίτερα που ένας ακόμα όμορφος άνθρωπος πέρασε το κατώφλι του μικρόκοσμού μου. Καλοσώρισες κι ευχαριστώ για το ευγενικό σχόλιο.

Δεν χτύπησα καθόλου και ελπίζω να με ξαναεπισκευθείς και στο μέλλον!