Τα μεθεόρτια...

Laura Pausini - Mi Respuesta (2006)

Αφιερωμένο εξαιρετικά στη Παναγιώτα και τον Μαύρο Γάτο με αγάπη!

Με τα μάτια κλειστά θα γράψω αυτές μου τις εντυπώσεις, μόνο και μόνο γιατί δεν θέλω να χάσω ούτε στιγμή από το ταξιδάκι μου στη Θεσσαλονίκη.

Πέμπτη 4.1.07 Αναχώρηση
Παίρνω το τρένο των 11, η μέρα έξω καλή στην Αθήνα. Η ατμόσφαιρα καθαρή, έχω θέση στο παράθυρο. Φοράω τα ακουστικά μου και με συντροφιά τις αγαπημένες μου μελωδίες, ξεκινά το ταξίδι για Θεσσαλονίκη. Περνάμε μέρη πολλά, τόπους διαφορετικούς, διασχίζουμε τη ραχοκοκκαλιά της Ελλάδας. Το βλέμμα μου πέφτει στο παιχνίδι του ήλιου με τα σύννεφα, τις σταγόνες της βροχής στο τζάμι, στα τοπία στο βάθος, στα βραχάκια, στα δέντρα, στα χωριά και τις πόλεις που αφήνουμε πίσω μας. Φτάνουμε στο σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης. Με περιμένει η Παναγιώτα, κατεβαίνοντας με εντοπίζει κιόλας μέσα στο πλήθος φορώντας τα κόκκινα αθλητικά μου. Αγκαλιές, φιλιά και φεύγουμε για το σπίτι της. Στο ζεστό της σπιτικό παρέα με τις γατούλες της, τακτοποιούμαι και αρχίζουμε να τα λέμε. Έξω νύχτωσε, φάγαμε και η κουβέντα συνεχίζεται μέχρι τις 5 και κάτι το άλλο πρωί. Κοιμηθήκαμε!

Παρασκευή 5.1.07
Ξύπνημα το μεσημέρι, πρωϊνό(!) και πάλι πιάνουμε κουβέντα χαλαρή για πράγματα από τον κόσμο μας. Λέμε για τα αστρολογικά μας διάφορα. Βραδυάζει, πετάγεται στο σούπερ μάρκετ, φέρνει και γλυκά από το Plaisir. Χαζεύω λίγο τα e-mails μου στον υπολογιστή της το βραδάκι. Αρχίζουμε τις μπλογκο-ιστορίες καθημερινής τρέλλας και ξεχνιόμαστε μέχρι τις 8 το άλλο πρωί! Τα μεσάνυχτα, τσακίσαμε και ένα θεϊκό παγωτό με καταϊφι που γύρισαν τα μάτια μου κυκλάκια από την ηδονή, καθώς το έτρωγα!

Σάββατο 6.1.07
Ξύπνημα και πάλι το μεσημέρι. Ντουζάκι και ετοιμαζόμαστε να βγούμε έξω να φάμε. Από τις πυτζάμες στο σπίτι, φοράμε τα καλά μας και ανεβαίνει η διάθεση. Πάμε Πλατεία ΄Αθωνος, στο "στέκι του μερακλή". Καθόμαστε έξω, έχει λίγο κρύο. Διαλέγουμε μεζέδες και περιμένουμε να έλθει και ο Μαύρος Γάτος στη συντροφιά μας. Τρώμε τις νοστιμιές, εμφανίζεται και ο ανθρωπόμορφος Γατούλης και γνωριζόμαστε όλοι μαζί. Διασχίζουμε την αγορά και πέφτουμε πάνω σε μια τηλεώραση που προβάλλει τον Μητροπάνο σε συναυλία, να τραγουδά το "Σ' αναζητώ στη Σαλονίκη". Θα ξαναπώ πως τίποτα δεν είναι τυχαίο τελικά... Φεύγουμε και πάμε για καφέ στον πύργο του ΟΤΕ στο χώρο του εκθεσιακού κέντρου. Μου δείχνουν τη πόλη από ψηλά, φωτισμένη και απλωμένη από το βουνό ως τη θάλασσα, λένε και ιστορίες για την πόλη τους, όπως την ήξεραν μικροί. Η ώρα περνά, ο Γατούλης με απαγάγει για να κοιμηθώ στο χαλάκι του! Στον όμορφο χώρο του η νύχτα περνά χωρίς να το καταλάβω.


Κυριακή 7.1.07 Επιστροφή
Ξυπνάμε το πρωί, ο Γάτος ετοιμάζει πρωϊνό και επί του καναπέως ακούμε μουσική και βλέπουμε την ηλιόλουστη, σχεδόν ανοιξιάτικη μέρα που είχε ξημερώσει στη πόλη. Αν είχα τη Βέσπα μου εκεί, θα ήταν ιδανικά για βολτίτσα στη παραλία προς τη Καλαμαριά, σκέφτηκα μετά. Η ώρα περνά χαλαρά και συνειδητοποιώ πως η ώρα να φύγω πλησιάζει. Αρχίζω να ετοιμάζομαι με εντατικούς ρυθμούς, τα περιθώρια στενεύουν για να κλέψουμε λίγο ακόμα χρόνο χουζουριού. Κοιτάω το εισητήριό μου, 3 παρά αναχωρεί το τρένοοοο!
Αποχαιρετώ τη Παναγιώτα από το τηλέφωνο και την ευχαριστώ. "Σε περιμένω να ξανάρθεις" μου κάνει και μέσα μου αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση μέχρι την επόμενη επίσκεψη και ας μην το δείχνω φανερά!


Φτάνουμε στο σταθμό, ευτυχώς εγκαίρως! Ο Γατούλης μου κάνει πλάκα για το τι θα έκανα αν θα έχανα το τρένο. Ούτε να το σκεφτώ δεν θα θελα! Βρίσκουμε το βαγόνι μου, χαιρετιόμαστε με όλα αυτά που δεν προλαβαίνεις να πεις όταν κάποιος φεύγει. Εκείνος περιμένει να ξεκινήσει, τα λεπτά μου μοιάζουν αιώνες. Τελευταίο νεύμα και χαμόγελο, η αμαξοστοιχία έβαλε μπρος, φύγαμε. Έρχονται τα μηνύματα στο κινητό. Συγκινήθηκα, κοιτάω έξω από το παράθυρο, η Μακεδονική γη, γλυκειά και ήρεμη δεν με γαληνεύει. Ούτε μουσική θέλω να ακούσω, παρά ανταλάσσουμε απόψεις με μια συνεπιβάτιδα από τον Πειραιά, που πήγε στη Θεσσαλονίκη να δει κάποιους φίλους της, σαν κι εμένα.

Η ώρα περνά ευχάριστα, μετά τη Λαμία έπεσε το σκοτάδι, άρχισε η κούραση, φτάνουμε Αθήνα στις 8, προλαβαίνω το λεωφορείο για το σπίτι μου. Παρατηρώ τους επιβάτες, τη πόλη μας, την ατμόσφαιρα. Οι χάρες της Αθήνας μένουν καλά κρυμμένες στο σκοτάδι. Ξανακλείνω τα μάτια, γύρισα σπίτι μα δεν είμαι ακόμα εκεί, πεταρίζω αλλού...

Φίλοι μου καλοί και αγαπημενοι, σας ευχαριστώ για όλα όσα κάνατε για μένα για να μου χαρίσετε αυτό το αξέχαστο τετραήμερο. Οι γιορτές τελειώσαν δυστυχώς. Καλή αντάμωση!