Μοτό - εκδρομή στη Σαλαμίνα

Κυριακή 14/01/2007

Ηλιόλουστη μέρα, θαυμάσιος καιρός για βολτούλα! Η παλιοπαρέα από το Scooter Club Hellas, μαζεύτηκε στις 10 για να περάσει με το καραβάκι στη Σαλαμίνα από το Πέραμα. Καλή διάθεση, πειράγματα, φωτογραφίες εν πλω στη σύντομη διαδρομή για το νησί.



Άφιξη και στη συνέχεια καφές στα Σελήνια μπροστά από τη θάλασσα. Παρατηρώ τους ντόπιους μοτοσυκλετιστές. Χωρίς κράνος 99,9%, χωρίς μπουφάν και χωρίς πινακίδες τις περισσότερες φορές, αλώνιζαν στους δρόμους!



Μετά τον καφέ, φεύγουμε για μια περιήγηση στο νησί και καταλήγουμε στο μοναστήρι της Φανερωμένης όπου μια πευκόφυτη περιοχή δίπλα στη θάλασσα κερδίζει τη προσοχή μας και κατεβαίνουμε με τις μηχανές για φωτογραφίες.



Αυτοσχεδιασμοί μέσα και έξω από το νερό, κέφι και η πτώση του Βεσπουκίου, όταν ο αδελφός μου που τον οδηγεί εκείνη την ώρα, δεν τον στερεώνει καλά στο έδαφος και έχοντας βάλει το κράνος του στα χερούλια, σημειώνει μια θεαματική πτώση με μόνο θύμα το κράνος που γρατζουνίστηκε, ενώ η Βέσπα δεν έχει Τ-Ι-Π-Ο-Τ-Α!!!



Εγώ οδηγώ το δικό του εν τω μεταξύ, ένα γρήγορο σπορ σκουτεράκι που το πάω με την ησυχία μου. Αποχαιρετούμε τους μισούς που επιστρέφουν στον Πειραιά, ενώ οι υπόλοιποι πάμε απέναντι με το φέρρυ στη Πάχη Μεγάρων και από εκεί καταλήγουμε στο Λουτρόπυργο για ψαρομεζέδες.



Η επιστροφή γίνεται μέσω Ελευσίνας με ήλιο ακόμα, μα και αέρα που αρχίζει και μας κρυώνει στην Εθνική Οδό Αθηνών - Κορίνθου. Φτάνουμε σπίτι, γεμάτοι μα και στεναχωρημένοι για το αναπάντεχο της φθοράς του καλού του κράνους. Οι φωτογραφίες ανεβαίνουν στον υπολογιστή, αναμένω και τις υπόλοιπες από τους άλλους φωτογράφους του Club.



Πιάνω τον εαυτό μου να κάνει σαν μικρό παιδί με τέτοιες μικρές αποδράσεις, ειδικά τώρα με τη Βέσπα! ...Μια εφηβεία επιεικής που γίνεται σαράντα, που λέει και η Άλκηστις Πρωτοψάλτη στο τραγούδι της "Τα πιο ωραία λαϊκά". Όσο ο καιρός το επιτρέπει με τις ανεκτές θερμοκρασίες εν μέσω του Γενάρη, η όρεξη για εκδρομούλα μονοήμερη υπάρχει και ήδη άρχισα να σκέφτομαι την επόμενη, με τόσο καλή παρέα και διάθεση που υπάρχει στα μέλη του Scooter Club Hellas. Αν και δεν με πειράζει που είμασι συχνά η μόνη γυναικεία παρουσία στην Αθήνα που δίνει το παρόν, συχνά αισθάνομαι σαν τη Χιονάτη με τους 17 νάνους με τους άνδρες να μονοπωλούν το Club!!!



Μέχρι την επόμενη εξόρμηση, καλά να μαστε πρώτα και κύρια!