Θέλω να σου πω ευχαριστώ!

Η κτήτωρ του ημερολογίου είναι εκ χαρακτήρος, κυκλοθυμικό άτομο. Άμα πέσει κάτω ψυχολογικά, μέχρι να σηκωθεί ξανά περνάνε μέρες και μέρες. Για τον φόβο των Ιουδαίων, που λέει το ρητό, όχι τίποτα άλλο! Τους γύρω της θέλει να τους εμψυχώνει και να βγάζει το καλύτερο από μέσα τους, στον εαυτό της όμως κολλάει και συννεφιάζει.

Σήμερα το πρωί, ως συνήθως ήλθα στη δουλειά και άρχισα να ασχολούμαι στο παλιό μου ακόμα γραφείο, με τα καινούργια όμως καθήκοντα. Υπολογιστής και άγιος ο θεός που λένε με όσα δεδομένα έπρεπε να καταχωρηθούν στο ανάλογο πρόγραμμα. Έφτασε μεσημέρι και εκεί, μέσα στη μουρτζούφλα και την κατήφεια, να περνάω τα στοιχεία και να θέλω να εκπέμπω το "αφήστε με ήσυχη" σε όλους αυτούς τους σπασαρχίδιδες εις την υπηρεσίαν (από οργάνωση σκίζουμε που λένε, εμείς εδώ καμμία σχέση!)

Με παίρνει η φίλη μου η Βάσω. "Πως είσαι, ρωτάει". Ε, πως θες να μαι της απαντώ. Πόλεμο έχουμε, ακονίζω το σπαθί και όποιον πάρει ο χάρος... Μιλήσαμε για λίγο, κάτι μου είπε για το θέλημα του Θεού, το έπιασα! Λίγο μετά παίρνω ενώ γράφω ταυτόχρονα τη φίλη μου τη Παναγιώτα ένα τηλέφωνο. Έλα τι κάνεις, σ' ευχαριστώ που με σκέφτεσαι, της λέω. "Τι λες πουλί μου, τις έπιασα εγώ τις δονήσεις το σ/κ, κάτω του μηδενός ήτανε..." μου απαντά και μιλήσαμε και μαζί περί ανέμων και υδάτων και να σου πάλι το ίδιο μήνυμα για το θέλημα του Θεού... Πριν προλάβω να κλείσω το τηλέφωνο, να σου ο φίλος μου o David, εξ Αμερικής. Marrrrialena how are you? με ρωτάει και μιλάμε και μαζί λιγάκι για τα καθέκαστα. Ήλθε και το μήνυμα του θελήματος του Θεού και να μη στεναχωριέμαι πάλι από τα μακριά και έδεσε το γλυκό.


Kids kissing by allposters.com

Επειδή δεν βγάζω άκρη με ανθρώπους στο εργασιακό μου περιβάλλον, που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην οργάνωση του γραφείου με συνέπεια και υπευθυνότητα, παρέδωσα προς στιγμήν το πνεύμα και είπα να ηρεμήσω λίγο γιατί έχω κουραστεί πολύ με το τι θα γίνει με τα νέα μου εργασιακά καθήκοντα στο Πρωτόκολλο (όπως λέμε πουργκατόριο!)

Θέλω όμως πρώτα απ' όλα να ευχαριστήσω τους φίλους μου που προανέφερα καθώς και τη Βούλα και τη Δήμητρα και τον Ανδρέα που με τον τρόπο τους μου έδειξαν το ενδιαφέρον τους και τουλάχιστον κατόρθωσα να μαλακώσω και να μην βλέπω τόσο τραγικά τα πράγματα!

Με το σπαθί στον ώμο (δεν το αφήνω ακόμα, τρελλή είμαι), εύχομαι ένα καλό απόγευμα και αύριο μέρα είναι, ελπίζω καλύτερη από τη σημερινή, με το θέλημα του Θεού.