Μια ιστορία χωρίς happy end!

ΟΙ ΚΟΛΛΗΤΕΣ

Μια φορά και έναν καιρό είχα δύο κολλητές. Η πρώτη η Ελένη, ήταν συνάδελφος στην τότε εργασία μου και γνωριστήκαμε ενώ ήμασταν γύρω στα 25 μας. Στην αρχή η σχέση μας ήταν επαγγελματική αλλά σιγά σιγά εξελίχθηκε σε φιλική και μετά σε σχέση περισσότερο προσωπική – κολλητή. Με την δεύτερη, Έλενα και τούτη, γνωριστήκαμε μέσα από κοινές μας φιλανθρωπικές δραστηριότητες. Και εκεί η σχέση από τυπική έγινε πιο φιλική και μετά εμπιστοσύνης. Αυτή η φιλία ήλθε κάποια χρόνια αργότερα από την άλλη εδώ και περίπου 5 χρόνια.

Και οι τρεις μας δεν είχαμε δεσμό τότε και η ερωτική μας ζωή παρέπαιε μεταξύ μη υπαρκτής και σποραδικής και πάντα τρωγόμασταν με τα ρούχα μας, για την «λειψανδρία» κλπ χαζομαρίτσες περί σχέσεων. (η οποία ανωριμότητα που μας χαρακτήριζε τότε…) Με τις φίλες μου τηλεφωνιόμασταν τακτικά, είχαμε ατελείωτες συζητήσεις για τα δικά μας και πάλι από την αρχή και είχαμε και κοινωνικές εξόδους αλλά και διακοπές μαζί, με την καθεμία σε διαφορετική χρονική στιγμή. Όλα καλά!

Ώσπου άλλαξα εγώ δουλειά και αραίωσαν οι συναναστροφές μας αλλά θεωρούσα πως η σχέσεις μας δεν είχαν αλλάξει. Κρατούσαμε επαφή και δεν ανησυχούσα. Ήλθε η ώρα να γνωρίσουν εκείνες πρώτα, τον άνθρωπο με τον οποίον δημιούργησαν οικογένεια. Η μεν Έλενα έφερνε τον Βαγγέλη της στις εξόδους μας και περνούσαμε όλοι μαζί καλά, γιατί ο Βαγγέλης είναι κοινωνικό άτομο, η δε Ελένη γνώρισε τον Κώστα και μόνο μια φορά βγήκαμε όλοι μαζί, συμπεριλαμβανομένου και ενός ηλιθίου συναδέλφου του που ήταν σαν ανάποδο γαμώτο στη συμπεριφορά. Τέσπα!

Παντρεύτηκαν τα πουλάκια μου, η μεν Έλενα δεν με κάλεσε στο τραπέζι μετά, η δε Ελένη φέρθηκε σαφώς κοσμιότερα με το να μου απευθύνει μια συγκινητική πρόσκληση στο σουαρέ. Οι γαμπροί μέσα στη καλή χαρά εν τω μεταξύ και χαιρόταν που οι γυναίκες τους με είχαν φίλη κατά πως κατά καιρούς έχουν πει μπροστά μου. Στη πορεία διαπίστωσα πως την ίδια αίσθηση δεν είχαν πια οι γυναίκες τους! Και οι δύο τους όταν επικοινωνούσαμε, μου πρόβαλλαν προβλήματα που αντιμετωπίζουν, λες και δεν είχαν κάτι καλό να πουν για τη ζωή τους. Μια, δύο, τρεις αραιώσαμε και τα τηλεφωνήματα γιατί άρχισα να τα παίρνω με την επικοινωνία μας. Στη ζωή του Κώστα και της Ελένης ήλθε πριν λίγους μήνες ο μπέμπης, η Έλενα δεν έχει ακόμα παιδάκι. Μετά τον γάμο τους, τις ξαναείδα την μεν στο μαιευτήριο, τη δε πέρσι σε αποκριάτικη έξοδο που εγώ συνοδευόμουν από τον πρώην μου και αυτό ήταν.

Ο Κώστας είναι πλέον ο ασφαλιστής μου οπότε έχουμε και επαγγελματικές σχέσεις. Όταν επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά για τα συμβόλαιά μου, δεν ξεχνά να μου πει ότι να κανονίσουμε με την Ελένη να βρεθούμε για καφέ και κάθε φορά που του λέω εγώ δεν έχω αντίρρηση, αλλά να κανονίσει με τη σύζυγό του και να μιλήσουμε, ποτέ δεν γίνεται έτσι. Σήμερα το βράδυ έγινε το ίδιο πράγμα. Με κάλεσε στο σπίτι τους (όπου σημειωτέον δεν έχω πάει ακόμα γιατί δεν με έχουν καλέσει) να πιούμε έναν καφέ, αλλά η Ελένη του είπε απριόρι, πως εγώ πηγαινοέρχομαι στο χωριό τα σαββατοκύριακα και δεν είμαι διαθέσιμη! Από την Πόλη έρχομαι… δηλαδή. Η δε Έλενα επικοινώνησε μαζί μου πριν τη Πρωτομαγιά και επειδή μας αρέσει και των δύο ο χορός, είπαμε να πάμε να χορέψουμε παρέα στο Λουτράκι. Εγώ φιλοξενούσα και μια φίλη μου στο σπίτι, οπότε θα βρισκόμασταν όλοι μαζί. Το βράδυ που κανονίσαμε, τελικά το ζευγάρι δεν ήλθε και την Τρίτη με παίρνει ένα τηλέφωνο να μου πει ότι δεν βρεθήκαμε γιατί ήταν λέει αδιάθετη τη συγκεκριμένη μέρα. Ούτε η Έλενα με έχει καλέσει σπίτι της μην φάω προφανώς τον Ευάγγελο, με τον οποίο έχει παθολογική εξάρτηση όπως διαπίστωσα εν τω μεταξύ και στο σπίτι της λέει, κάνει συνεχώς δουλειές γιατί βρωμίζει το σπίτι και θέλει καθάρισμα και δεν προλαβαίνει.

Δεν ισχύουν πια οι σχέσεις μας όπως τις ήξερα. Άλλαξαν τα δεδομένα στις ζωές μας και τώρα που είναι και οι δύο κυρίες Κουκουφρίκου, εγώ μια γυναίκα αδέσμευτη ακόμα, μια φίλη που έχουν φάει μαζί ψωμί και αλάτι και έχουμε μοιραστεί τα απόκρυφά μας μυστικά, δεν έχει θέση στη συζυγική τους ζωή. Δικαιολογίες!

Εγώ σαν άνθρωπος ποτέ δεν κυνήγησα τους παντρεμένους, είτε φίλους μου, είτε γνωστούς. Δεν με τραβάει το άθλημα, πως να το κάνουμε! Ούτε γουστάρω να γίνω κανενός η παλλακίδα δημιουργώντας ιψενικό τρίγωνο. Μόνη, μόνη, αλλά με το μέτωπο καθαρό, όλα κι όλα. Οι «φίλες» μου όμως, έχοντας τον φόβο μην και οι αντρούληδές τους λοξοκοιτάξουν μια άλλη γυναίκα που παραμένει ελκυστική, με κρατούν μακριά. Η νοοτροπία της Ελληνίδας θείτσας στο μεγαλείο της τον 21ο αιώνα!

Κορίτσια, ένα θα σας πω και να το βάλετε καλά στο νου σας, γιατί εγώ μαλάκας δεν έγινα ακόμη: Όταν εσείς νομίσετε ότι σας κάνω για φίλη και δεν σας απειλώ με την παρουσία μου, το πουλάκι θα έχει ήδη πετάξει μακριά και εγώ κάτι τέτοιες συμπεριφορές δεν τις γουστάρω, ούτε στη κοινωνική, αλλά ούτε στη προσωπική μου ζωή. Τσάγια και περαστικά σας και με το καλό να κλαίγεστε… εγώ πάω για άλλα!!!

(c) Μαριαλένα, 29/05/2006