1946-2006: 60 χρόνια Vespa!

Εμείς οι νεότεροι γνωρίσαμε τη Βέσπα μέσα από τον νέο Ιταλικό κινηματογράφο, όταν τριγυρνούσε στα στενά της Ρώμης, καθώς την οδηγούσε ο Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι, ή σε αμερικάνικες παραγωγές ο Κάρυ Γκράντ παρέα με τη Γκρέις Κέλλυ ή τη Σοφία Λόρεν.

Βέσπα (που σημαίνει σφήκα), ένας δίτροχος μύθος που φέτος συμπλήρωσε τα 60 της χρόνια καθ' οδόν. Ένα όχημα που κατασκευάστηκε εξ' αρχής με τη φιλοσοφία της μετακίνησης των μαζών στις ιταλικές "στράτες", εύκολα, οικονομικά και προσιτά. Το πρώτο μοντέλο του 1946 ήταν με σέλα ποδηλάτου ενός ατόμου, που με προσθήκη δεύτερης σέλας γινόταν διθέσια. Ο κινητήρας της είχε 98 κυβικά και στη συνέχεια το μοντέλου του 1948 μεγάλωσε στα 125.

Οι βέσπες είχαν χαρακτηριστική οδική συμπεριφορά, γέρνοντας προς την μια πλευρά όπου ο κινητήρας είχε τοποθετηθεί κατά πλάτος και γι' αυτό ήταν συχνές οι αστάθειες στην οδήγηση καθώς ο οδηγός έπρεπε να εξισορροπεί τη βέσπα στο δρόμο. Τώρα πια που τα νεότερα μοντέλα είναι αυτόματα, έχει κεντροβαριστεί και το χαρακτηριστικό αυτό δεν υπάρχει πια.

Οι γονείς μου αρραβωνιασμένοι 25ρηδες είχαν πάρει την GS 150 cc που κυκλοφόρησε από το 1955. Πολλές φορές έχω ακούσει ότι πηγαίναν συχνά στην Κόρινθο από την τώρα παλιά Εθνική Οδό (η νέα δεν είχε δημιουργηθεί ακόμα) και ο αέρας τους έπαιρνε αμπάριζα!
Έχουμε και ένα κάδρο με μια νέα κοπέλα της εποχής εκείνης που ποζάρει δίπλα στην 150αρα με νάζι! Μυθικά και εξωπραγματικά μου φαινόταν όλα αυτά, για μια εποχή που δεν μπορώ να φανταστώ πως ήταν.

Εγώ είμαι παιδί της γενιάς της PX 150 & 200 του 1973, που έβλεπα να έχουν συγγενείς και φίλοι και να τις έχουν κρατήσει μέχρι σήμερα πολλοί από αυτούς. Η συγκεκριμένη παράγεται ακόμα από την Piaggio, με τις ταχύτητες και τις ιδιαιτερότητές της, αλλά πάντα αξεπέραστη και διαχρονική.

Πριν λίγες μέρες ο Αστραπόγιαννος, το αυτόματο 50αρι δίχρονο μηχανάκι μου για σειρά ετών, άρχισε να έχει καρδιολογικά προβλήματα. Μετά από μια βλάβη από το πουθενά και επισκευή της, αλλά και πάλι με συμπτώματα μη καλής λειτουργίας, αποφάσισα να ψάξω για κάτι άλλο. Τα βήματά μου με οδήγησαν και πάλι στη Piaggio, όπου μετά από δια της ατόπου απαγωγής, έστρεψα το ενδιαφέρον μου στη νέα LX 125. Εκεί βρίσκονταν μια ασημένια κούκλα που ζήτησα να την δω και επεξεργαστώ. Μου εξέθεσαν την άνεση της στη κίνηση της πόλης και δεν αντιστάθηκα πολύ στο κομψό της στυλ και στην αξιοπιστία της.



Μονοκόματο πλαίσιο από μέταλλο, νέα φώτα, ρετρό στυλ, αποθηκευτικοί χώροι, άνετη σέλα, της έκλεισα το μάτι και την πήρα! Για κοίτα πως η ζωή κάνει κύκλους κάποιες φορές! Το 1950κάτι οι γονείς μου νέα παιδιά, το 2006 στην επέτειο των 60χρονων ήλθε και η δική μου η σειρά...

Μου έκανε εντύπωση η ευκολία χρήσης της από την πρώτη στιγμή και το ήρεμο γουργουριτό του 4χρονου κινητήρα. Περνάει τις λακκούβες των δρόμων ανενόχλητη και ελίσσεται στη κίνηση σαν μια αμαζόνα που δεν το έκανε και ζήτημα που έχει δημιουργήσει σχολή στα δίτροχα! Μαθημένη από το νευρικό 50αρι για 9 χρόνια, παραξενεύτηκα αλλά και συνάμα ένιωσα σιγουριά για τα προσόντα της 60χρονης νεαράς.


wallpapers by Piaggio Hellas

Ήδη ονειρεύομαι πως θα την ταξιδέψω σε κάποια κοντινή παραλία για να κάνουμε το μπάνιο μας (αν όχι τώρα του χρόνου σίγουρα) και να είμαστε μαζί στις αστικές μετακινήσεις χωρίς να με λαχταρήσει με καπρίτσια ατίθασης Ιταλιάνας όπως φαντάζομαι υποδυόταν τους ρόλους της ανυπότακτης Ναπολιτάνας η Σοφία Λόρεν!

Ελπίζω να γεράσουμε μαζί οι δυό μας, χαρίζοντάς μου αρκετά χρόνια απόλαυσης στην οδήγηση. Viva Vespa!

Πηγές: VESPA αλά ελληνικά,
Museo Piaggio,
Piaggio Internationale