Κάθε Σεπτέμβρη...

Καλό μας μήνα! Για μένα ο Σεπτέμβρης σημειολογικά είναι μήνας επαναπροσδιορισμού των στόχων μου για τη χρονιά που έρχεται. Σε αντίθεση με αυτούς που η Πρωτοχρονιά σηματοδοτεί τις όποιες αλλαγές, εγώ λειτουργώ σαφώς καλύτερα κάθε που μπαίνει το φθινόπωρο. Ίσως να οφείλεται ότι έχουν προηγηθεί συνήθως οι διακοπές και υπάρχει περιθώριο να αδειάσω από κάποια πράγματα και να σκεφθώ περισσότερο αυτά που με απασχολούν. Ίσως πάλι η αλλαγή των εποχών που έρχεται, το ξεσηκωτικό καλοκαίρι δίνει τη θέση του στο πιο ήπιο εποχιακά φθινόπωρο και η καθημερινότητα που επιστρέφει στους συνήθεις ρυθμούς της... Τον Αύγουστο τον φανταζόμουν πάντα διονυσιακό, extra large μήνα, σε αντίθεση με τον Σεπτέμβρη που τον έχω πλάσει σαν έναν ντελικάτο νέο, ευαίσθητο και εσωστρεφή, με πλούσιο περιεχόμενο αλλά και μια διάθεση μελαγχολική. Κάτι από το ρομαντικό ύστερο 19ο αιώνα στη λογοτεχνία, δηλαδή.

Φέτος λοιπόν προτεραιότητα έχει το καινούργιο ξεκίνημα στη δουλειά κατ' αρχήν. Η υγεία ακολουθεί γιατί θέλουμε και μεις το service μας, πως να το κάνουμε! Μετά να συνεχίσω να αφουκράζομαι τις ανάγκες μου (επιτέλους!) και να δρω ή να ακολουθώ ανάλογα, χωρίς βιασύνη. Οι σχέσεις με τους φίλους, από τη μεριά μου να προσπαθήσω να γίνουν πιο ουσιαστικές και επικοδομητικές και στα προσωπικά (εκεί που άλλωτε θα το χαρακτήριζα ως ζούγκλα ή άβυσσο), τώρα να ακούσω την καρδιά μου πρώτα και κύρια και βλέπουμε...! Η σιωπή εξακολουθεί να με χαρακτηρίζει και αυτά που απεκόμισα το καλοκαίρι που μας πέρασε, να τα κρατήσω σαν κάτι που θέλει εμένα παρούσα για να προχωρήσει.

Σχέσεις και καταστάσεις που δεν με εκφράζουν πια, θα ή ήδη τις αφήνω πίσω μου με αγάπη, αλλά και μια μικρή ανησυχία για το μετέπειτα, στου μυαλού μου τους νευρώνες που τρέφονται από την αγωνία για το άγνωστο, άσχετα αν η καρδιά ξέρει...

Καλό φθινόπωρο και καλή συνέχεια στα περπατήματα των μονοπατιών της ζωής μας!