Η λεπτή κόκκινη γραμμή

Αναρωτιόμουν αυτό το σαββατοκύριακο, τι μας χωρίζει ανάμεσα στις όψεις του ιδίου νομίσματος. Χαρά και λύπη, ευτυχία/δυστυχία, πραγματικότητα και φαντασία, ρεαλισμός και φόβος. Εσύ και οι άλλοι. Η λογική και το συναίσθημα, αντιδράσεις και σκέψεις.

Με έπιανα ώρες-ώρες, να ζω ώρες ευτυχίας, μοιράσματος και ανακάλυψης νέων οριζόντων, αλλά παράλληλα να εναλλάσονται από στιγμές απόγνωσης, φόβων και αδιεξόδων. Όλα στο μυαλό είναι, όλα. Πολλοί από εμάς επιλέγουμε να ζούμε τη ζωή μας εμπλουτισμένη με μικρά ή μεγάλα δράματα, που μας ορίζουν και καθορίζουν τη πορεία μας. Η ζωή δεν χρειάζεται να είναι πολύπλοκη για να μας εκφράζει! Όμως, ειδικά στις ανθρώπινες σχέσεις είναι αναπόφευκτη αυτή η πολυπλοκότητα, έτσι όπως το βλέπω εγώ προσωπικά. Χαίρομαι να έρχομαι σε επαφή και να συναναστρέφομαι ανθρώπους που ταιριάζουν οι οπτικές μας λίγο ή πολύ, αλλά από την άλλη αποφεύγω σαν τον διάολο, αυτούς που κινούνται με ανειλικρινείς συμπεριφορές απέναντί μου. Αν μπορούσα να ζω με απλοποιημένες τις ανθρώπινες σχέσεις, θα το έκανα πολύ ευχαρίστως.

Μια από τις βαθύτερες επιθυμίες μου, ευσεβείς πόθοι καλύτερα, είναι η ζωή μακριά από τέτοιους ανθρώπους, μια ζωή που να κυλά ήρεμα και απλά, χωρίς δράματα και εντάσεις. Αυτό και αν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, μέχρι του σημείου που φαντάζει μακρινό και απραγματοποίητο. Φαίνεται όμως πως υπάρχει μια "ειδοποιός" διαφορά ανάμεσα στα όνειρα και τη πραγματικότητα. Το τι κάνεις εσύ, εγώ, όλοι μας γι' αυτά που θέλουμε. Σε άλλα πράγματα, έχω χαράξει πορεία και προχωρώ, σε άλλα όμως τρέμω και την σκιά μου να τα αντιμετωπίσω και ας με παιδεύουν. Είμαι εγκεφαλικός όσο και συναισθηματικός άνθρωπος. Σχήμα οξύμωρο! Η λογική κυβερνά πλήθος από τις λειτουργίες μου, μα το συναίσθημα προσπαθεί να βρει και αυτό τον δρόμο του προς τα έξω.

Χθες βράδυ ένας φίλος μου είπε να ακούσω τη καρδιά μου, για κάποια σημαντικά θέματα που με απασχολούν. Δεν είναι η πρώτη ούτε ίσως και η τελευταία φορά που το ακούω αυτό. Καρδιά και λογική. Φίλοι ή αντίπαλοι? Συμπορευτές ή αντίθετες πορείες? Μέσα μου ξέρω τι θέλω αυτή τη στιγμή, όμως δεν τολμώ ακόμα να το βάλω σε ισχύ. Ίσως με αυτό το σπρώξιμο, να αψηφίσω τις αντιξοότητες και να προχωρίσω, άλλωστε το οφείλω στον εαυτό μου και σε όσους εμπλέκονται στις αποφάσεις μου πρώτα και κύρια.

"Δεν πιστεύω τίποτα. Δεν ελπίζω τίποτα. Είμαι ελεύθερος" ζήτησε να γραφτεί στον τάφο του ο μεγάλος Έλληνας συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης. Πολύ θέλω να φτάσω να εκφράζει και τη δική μου ζωή μια ανάλογη φιλοσοφία. Ελεύθερος από αυτά που μας περιορίζουν... Ελεύθερος να ζήσεις τη ζωή που σε εκφράζει. Ελεύθερος άνθρωπος, ελεύθερο πνεύμα, ελεύθερη ψυχή. Τίποτε άλλο!