Χθες βράδυ καθώς έγραφα τις σκέψεις μου για τον αεροπόρο Ηλιάκη, η τηλεόραση έπαιζε στην εκπομπή της Νικολούλη όπου ανακοίνωνε τα τραγικά νέα για τον χαμό του 11χρονου Άλεξ από τη Βέροια. Σφίχτηκε το στομάχι μου με τις λεπτομέρειες της δολοφονίας του. Σήμερα τα δελτία ειδήσεων είχαν το θέμα πρώτη είδηση και ακολούθησαν αναλύσεις επί αναλύσεων. Εγώ θα κρατήσω αυτό που ένιωσα χθες βράδυ για αυτό το παιδί. Τα παράθυρα, οι παραδοχές ή μη και το χρονικό του προαναγγελθέντος θανάτου του από τους φονιάδες του πολύ λίγο με αφορούν.
Οργίζομαι γιατί σε μια μικρή σχετικά κοινωνία, όπως η Βέροια, μια παρέα τεσσάρων δωδεκάχρονων παιδιών εξεδήλωνε στο σχολείο επιθετική συμπεριφορά προς τους συμμαθητές τους και ειδικά στον Άλεξ και κανείς "μεγάλος" δεν ενοχλήθηκε γι' αυτό!
Οργίζομαι γιατί οι τέσσερις αυτοί δωδεκάχρονοι, ένα απόγευμα του Μαρτίου του 2006, περίμεναν τον Άλεξ να τελειώσει το φροντιστήριό του και μετά τον ξυλοκόπησαν και έδειραν μέχρι θανάτου...
Όργίζομαι γιατί ήλθε να τους βοηθήσει κάποιος "μεγάλος" στη συνέχεια να εξαφανίσουν το πτώμα και να μοιραστεί μαζί τους το ένοχο μυστικό.
Όργίζομαι γιατί η Ελλάδα του 21ου αιώνα, δεν δέχεται το ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ. Ο Άλεξ ήταν ένα παιδί σεμνό, με έφεση στο μπάσκετ, με κλίση στην καλλιτεχνία, εσωστρεφές που η μοίρα σε αυτή του τη ζωή το έκανε να γεννηθεί στη Γεωργία της πρώην ΕΣΣΔ και με την μητέρα του να αναζητήσουν μια καινούργια ζωή εδώ στην Ελλάδα και μάλιστα στη Βέροια, εκεί που κατέληξε να γίνει και ο τάφος του κάτω από τα συντρίμμια μιας παλιάς κατοικίας 100 μέτρα από το σπίτι όπου έμενε, ή οπουδήποτε αλλού θέλησε να εξαφανίσει το πτώμα ο ενήλικας.
Όργίζομαι γιατί πολύ ή λίγο υπήρχαν άνθρωποι στη τοπική κοινωνία όπου γνώριζαν για τα τέσσερα αυτά παιδιά που ενέχονται στο έγκλημα και έκαναν την πάπια!!! Ο "ωχαδελφισμός" του σύγχρονου Έλληνα σε όλο του το μεγαλείο, θαυμάστε τους!
Όργίζομαι γιατί οι νεαροί δολοφόνοι έχουν εξαφανιστεί από την πόλη καθώς και οι οικογένειές τους, παρόλη την ανάκριση από την αστυνομία. Η δικαιοσύνη μπορεί να είναι τυφλή, αλλά δεν είναι όμως ηλίθια...
Και τέλος,
Όργίζομαι γιατί για αυτή την απίστευτη στα χρονικά θηριωδία κατά του μικρού Άλεξ, θα πρέπει να καταδικαστούν και οι ηθικοί αυτουργοί για την αποτρόπαια πράξη, οι γονείς των τεσσάρων θυτών. Συγχαρητήρια που έμαθαν στα βλαστάρια τους να είναι "αντράκια" και να ξυλοφορτώνουν τον κάθε μετανάστη που τόλμησε να πατήσει το πόδι του εδώ, συγχαρητήρια, που ποτέ προφανώς δεν κατάλαβαν τι σήμαινε η επιθετικότητα των παιδιών τους και ούτε ποτέ τους έμαθαν να συνυπάρχουν ειρηνικά με τους άλλους ανθρώπους. Έιχαν καλά πρότυπα τα καμάρια τους, αλίμονο!
Για σας κυρίες και κύριοι σας αξίζει μόνο ο αποτροπιασμός μου καθώς και η απαξίωση για την κατάντια σας ως μέλη αυτής της κοινωνίας. Στη κόλαση να καείτε για αυτό που έγινε και σεις και τα παιδιά σας, δεν σας αξίζει τίποτα λιγότερο, καμμιά δικαιολογία!
Α, ρε Παναγιώτη Φραντζή, πρέπει να αισθάνεσαι περήφανος για τους συνεχιστές του έργου σου σήμερα. Εσύ τη Ζωή το 1987, αυτά τα παιδιά τέρατα τον Άλεξ το 2006...
Τι άλλο θα δούμε από δω και μπρος Θεέ μου, τι άλλο ακόμα!
Update: Τελικά είναι πέντε οι δολοφόνοι του άτυχου παιδιού, εκ των οποίων οι δύο Έλληνες, δύο Ρουμάνοι και ένας Αλβανός. Κάποιος από αυτούς είχε και φάκελο στην αστυνομία για παραβατική συμπεριφορά. Ο διευθυντής του σχολείου τους, έχει εξαφανιστεί και αναζητείται.
(c) Μαριαλένα, 03/06/2006 (στη μνήμη του Άλεξ Μεσχισβίλι, 11 ετών, που πέθανε κάτω από φρικτά βασανιστήρια, γιατί έτσι...)
Saturday, June 03, 2006
Η κορυφή του παγόβουνου
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
12 comments:
Το έμαθα σήμερα το πρωί που ξύπνησα και πήρα τηλέφωνο στην ελλάδα, περιμένοντας να ακούσω νέα από τον κόσμο της αθωότητάς μου, και έμεινα σχεδόν άφωνη μονολογώντας ατελείωτα "Τι λές ρε...".
Οποιος πάντως έχει ζήσει σε μικρή, στενή κοινωνία νομίζω ότι αντιλαμβάνεται μέχρι ένα βαθμό αυτόν τον ηλίθιο, παράλογο νόμο της σιωπής που επιβάλλεται/επιλέγεται από τους ανθρώπους. Το σκεφτομαι και μου 'ρχεται τρέλλα.
Το διάβασα net σήμερα... Χαμένα κορμιά...Να σαπίσουν δυο ζωές σε ένα μπουντρούμι...Ολο το καιρό το ήξεραν τα ζωά και ένας ρε ένας δε βγήκε να πεί κουβέντα που το έψαχνε όλος ο κόσμος το παιδί.... Γαμώ την κοινωνία σας...
Μαριαλένα μου, καλή μου
μόλις το άκουσα σταμάτησε το μυαλό μου, έστω και λίγο, μέχρι να καταλάβω τι άκουγα, τι να πω και τι
να γράψω, σε ποιόν άραγε ?
Στον Θεό ? ποιός είναι ο Θεός?
ας έρθει επιτέλους, έστω και μετά απο αυτό να μου πει κάποιος, ποιός
είναι ο Θεός. που όλοι οι άνθρωποι
ακόμα και συ απευθύνονται σ αυτόν.
Ας έρθουν τώρα όλοι αυτοί που μιλάνε εκ μέρους του θεού να μου πουν γιατί έγινε αυτό, αυτοί που
αυτοαποκαλούνται απεσταλμένοι του
και συνεχίζουν το έργο του.
το έργου του θεού που κατασκεύασαν
αυτοί οι ιδιοί που τον υμνούν.
Φταίνε οι ψυχές θα μας πουν που
έχουν μέσα τους το κακό,
γιατί βλεπεις Μαριαλένα μου ότι
υπάρχουν και κακές ψυχές, έτσι
λένε αυτοί, γιατί δική τους
εφεύρεση είναι το καλό και το κακό
όπως δική τους εφεύρεση είναι και
ο θεός. Τι να δικαιολογήσουν τα
αδικαιολόγητα ?
Που ζούμε ρε γαμώτο?
Αυτοί νόμισαν ότι με αγιαστούρες
με συγχωρέσειςκαι αφορισμούς όλα
βαίνουν καλώς, στον δρόμο που
χάραξαν, του θεού που προσκηνούν
για τα μάτια του κόσμου, των πιστών
για να κάνουν την δουλειά τους
τη ζωή τους και το έργο τους
κοροϊδεύοντας όλους τους πιστούς.
Τι να πεις Μαριαλένα μου σε ποιόν
να τα πεις κορίτσι μου ?
Εγώ δεν ξέρω αν μπορώ να πω ότι
υπάρχουν πια άνθρωποι, άνθρωποι,
άνθρωποι.
Το ότι είμαι συγκλονισμένος δεν
συμαίνει τίποτα, μποστά σ αυτό
που έγινε, ποιός αποτροπιασμός?
αυτά μόνο λόγια είναι που λέμε
εμείς οι άνθρωποι, τίποτα άλλο.
Από ποιόν να ζητήσω συγνώμη ?
ας έρθει κάποιος να μου το πει
και εγώ θα το κάνω γονατιστός.
Καλημέρα σε όλους
μήπως άραγε πρέπει να κόψουμαι
και την καλημέρα?
Μαριαλένα μου θα διαφωνήσω μαζί σου όσον αφορά τους γονείς. Ότι και να δώσεις στο παιδί σου, δεν ξέρεις ποτέ σου τι θα προκύψει στο τέλος.
Μπορεί και να ήταν οι καλύτεροι γονείς και να τους έπεσε σαν κεραμίδα αυτό το πράγμα. Λες να μην είχαν όνειρα για να παιδιά τους; Ξέρεις τι σταυρός και τι κόλαση θα είναι από δω και πέρα το στίγμα του δολοφόνου για το παιδί τους; Άστα να πάνε...
Ο θάνατος του μικρού Άλεξ [που κι εμένα μ' εξοργίζει] συνέβη μία φορά. Αυτοί θα πεθαίνουν κάθε μέρα...
@ Marialena: Γονείς-τέρατα, δάσκαλοι-τέρατα, παιδιά-τέρατα.
@ Άρχοντας Κώστας: Κώστα μου, είναι ευθύνη τους το γεγονός ότι δεν έμαθαν στα παιδιά τους τι θα πει σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή. Δεν μπορώ να δεχθώ τη λογική "από ρόδο βγαίνει αγκάθι, κι από αγκάθι βγαίνει ρόδο". Είναι υπεύθυνοι.
Καλησπέρα σε όλους! Όσο ξεδιπλώνεται το κουβάρι αυτής της απίστευτης δολοφονίας, τόσο τραβάω τα μαλλιά μου! Αφήσανε αναίσθητο λέει, το παιδί μετά τον ξυλοδαρμό και πήγαν και τον έθαψαν την επόμενη μέρα. Βρε κτήνη, ένα τηλέφωνο στη μάνα του, στην αστυνομία, στο 166, ανώνυμα, για να μαζέψουν το κορμάκι του μπας και ζούσε, δεν μπορούσατε να κάνετε?
Zero tolerance policy θέλει σε αυτές τις περιπτώσεις παιδιά και ας ακούγομαι έως και παράλογη με αυτό που λέω... Στο πυρ το εξώτερο και ναι, να σταυρώνονται κάθε μέρα, κάθε λεπτό, για το κακό που έκαναν! Χαμένα κορμιά όλοι τους!!!
Συγχωρέστε με μα δεν αντέχω αυτό που συνέβη εις βάρος του Άλεξ. Τι δικαιολογία να πεις στη μάνα του για το λόγο που πέθανε το βλαστάρι της? Πείτε μου σας παρακαλώ...
Ευχαριστώ στους φίλους Πεταλίδα (καλοσώρισες), Πολεμιστή του Φωτός, Άρχοντα Κώστα, Καπετάνιο και Serenity, για τις απόψεις τους. Σε αυτή τη περίπτωση δεν χωρά δικός μου σχολιασμός, οι απόψεις σας είναι σεβαστές και προσκαλώ και όποιον άλλον θελήσει, να γράψει ό,τι νομίζει...
Εχεις δικιο.
Απαραδεκτη κατασταση.
Τι να πω ...δεν ξερω.
ζερο.
@ zero: Να λάμψει η αλήθεια όποια και αν είναι, για τη μνήμη αυτού του παιδιού εύχομαι. Τίποτα άλλο!
@ Αβεσσαλώμ: Φυσικά και δεν θα σβήσω το σχόλιό σου, ίσα ίσα έχω δηλώσει πιο πάνω ότι επικροτώ την παράθεση απόψεων στο ζήτημα ανεξάρτητα από την τοποθέτηση του καθενός μας. Το διάβασα με πολλή προσοχή και σέβομαι τι έγραψες.
Θέλω όμως να σου ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα αν θέλεις να ακούσεις την άποψή μου. ΔΕΝ τα έχω με την κοινωνία της Βέροιας και ούτε έχω πρόθεση να κατηγορώ συλλήβδην και αδιακρίτως προς πάσα κατεύθυνση. Δεν έχω το δικαίωμα άλλωστε. Γι' αυτούς τους λίγους εξ αυτών που γνώριζαν ότι κάτι συνέβαινε με την εξαφάνιση του Άλεξ προβληματίζομαι που εφήρμοσαν τον νόμο της ομερτά. Το ότι ζούμε στη μεγαλούπολη δεν μας κάνει κριτές των μικρότερων σε πληθυσμό κοινωνιών. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο.
Το φταίξιμο που λες ότι το ρίχνω αποκλειστικά στους γονείς των παιδιών, δες το από την ηθική πλευρά όπως το γράφω στο κείμενο και όχι από την φυσική που θα κρίνει η δικαιοσύνη. Αυτή αφορά τους φταίχτες. Την ηθική στηλιτεύω και ότι οι ενήλικες είτε είναι γονείς, είτε δάσκαλοι, είτε άλλα πρόσωπα που ενέχονται με την ανατροφή των παιδιών, φέρουν την ηθική ευθύνη για τις όποιες παραβατικές συμπεριφορές. Εν ολίγοις δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά στη συμπεριφορά ενός παιδιού, που δεν πηγάζει από την οικογένεια ή την έλλειψή της.
Κρατώ αυτά τα οποία υποστηρίζεις γιατί είναι σημαντικά στο σύνολό τους. Εγώ σ' ευχαριστώ που διέθεσες χρόνο και ενέργεια για να παραθέσεις τις απόψεις σου.
Μαριαλένα, κατέθεσα το σχόλό μου στη Μιραντολίνα όπου υπάρχει κι ένα ενδιαφέρον σχόλιο στα Ιταλικά σχετικά με την "αθωότητα" των παιδιών.
Καλημέρα Ημίαιμέ μου, να είσαι καλά!
Συγνώμη το ξαναγράφω.
Μαριαλένα
Δίκαια οργίστηκες με αυτό το φρικτό έγκλημα, με αυτή τη θηριωδία. Ομως
Σπάνια οι γονείς γνωρίζουν για τα όσα συμβαίνουν στα σχολεία, σπάνια ένα παιδί-θύμα θα πάει σπίτι του και θα πεί για τα βάσανά του γιατί..αν παραπονεθούν οι γονείς στο σχολείο και πέσουν αποβολές, τα βασανιστήρια που θα του κάνουν οι τραμπούκοι (επειδή πρόδωσε) θα είναι χειρότερα. Ξέρω τι σου λέω απο πρώτο χέρι, θύμα ήμουνα και εγώ (πρόδωσα μία φορά και μου σπάσανε τη μύτη-έκανα εγχείρηση μετά)
Οι δάσκαλοι ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ αλλά το βουλώνουν για να μην γίνουν φασαρίες στο σχολείο τους και χάσουν τις θέσεις τους. Πόσο μάλλον σε επαρχία.
Τα παιδιά που σκότωσαν τον Αλεξ, ούτε που το κατάλαβαν ότι θα πέθαινε. Πλάκα κάνανε, όταν όμως πέθανε κυττάξανε να την κάνουνε, ως γνήσιοι τραμπούκοι= θρασύδειλοι.
Ελπίζω για αυτό να τους κόψουν τον κώλο, εκεί που θα πάνε να κακοπεράσουν.
ΑΥΤΟΣ όμως ο γονιός που ενημερώθηκε για το έγκλημα και όχι μόνο δεν μίλησε αλλά βοήθησε στο κουκούλωμα αξίζει τι?
Εσύ Μαριαλένα θα κατέδιδες το παιδί σου στη δικαιοσύνη? Με τι καρδιά? Αν ήσουν χωρισμένη μητέρα που ξενοδούλευε πως θα αντιμετώπιζες τον γιό σου δολοφόνο?
Ναι να τιμωρηθούν ΟΛΟΙ και οι θύτες και οι σύμβουλοί τους, όμως..ποιός θα ξεριζώσει το λάθος απο τις νοοτροπίες τους
Καλησπέρα Μαρίνα, κανένα πρόβλημα για το προηγούμενο σχόλιό σου. Επί της ουσίας έχεις ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ!
Κάποια πράγματα έτσι είναι και δεν αλλάζουν εύκολα, ούτε με οργή, ούτε με απόγνωση, πόσο μάλλον με ευχολόγια. Μάλλον ΌΛΟΙ ΜΑΣ θα ξεριζώσουμε τη νοοτροπία, αν και μόνο αν ακούσουμε τι έχει να πει ένα παιδί με την συμπεριφορά του.
Σ'ευχαριστώ για το σχόλιο, ήταν σημαντική η άποψή σου για μένα.
(Υ.Γ. υπήρξα και γω θύμα ανόητων συμπεριφορών στο γυμνάσιο από κάποιες συμμαθήτριες που θεωρούσαν ότι στο ησυχούλι μπορούσαν να κάνουν ό,τι βλακεία τους καθόταν-ξέρω...) Μ.
Post a Comment