Ταξίδι στο σώμα (διάλογοι)

- Άραγε τι γεύση έχουν τα σύννεφα? Τι χρώμα έχει η νύχτα? Τι ήχους έχει η σιγαλιά και τι εικόνες τ' άπειρο? Τι άρωμα έχει το σύμπαν?
-Μα τι έπαθες και με ρωτάς τέτοια πράγματα έτσι ξαφνικά...
-Πές μου, πές μου σε παρακαλώ, θέλω να μάθω!
-Έλα δω στην αγκαλιά μου, έλα να σε νιώσω κοντά μου και θα τα βρούμε μαζί. Κλείσε μόνο τα μάτια σου και άσε τη φωνή μου να σε οδηγήσει εκεί που θες.
-Ταξίδεψέ με πέρα από τα σύνορα της φαντασίας, πάρε με μακρυά.
-Θα σε πάω λοιπόν ένα ταξίδι στον κόσμο των αισθήσεων και των παραισθήσεων, εκεί που η λογική δίνει τη θέση της στο παράλογο και ο χώρος με το χρόνο δεν έχουν σημασία. Σκέψου μόνον αυτά που με ρώτησες και ξεκινάμε...
[μετά από λίγη ώρα στη σιωπή]

-Γιατί είσαι σιωπηλή? Δε θα μου πεις τι βλέπεις?
-Αγάπη μου γλυκειά τις απαντήσεις τις έχεις ήδη μέσα σου γι' αυτά που με ρώτησες. Όλα είναι σύμφωνα με τις επιθυμίες σου, δε χρειάζεται να σου πω κάτι άλλο, κράτα μόνο ζωντανή την αίσθηση που σου δημιουργήθηκε και φύλαξέ τη για οδηγό σου...
-Τότε, άσε με να μείνω κοντά σου και να κουρνιάσω στη ζεστασιά του κορμιού σου μέχρι να αποκοιμηθώ.
-Κοιμήσου μονάκριβή μου και να θυμάσαι ότι η απάντηση σε ό,τι με ρώτησες είναι μία και μοναδική: έχουν όλα τη συμπαντική αγάπη που τους δίνει ζωή. Καληνύχτα!

(Απόσπασμα από εσωτερικό διάλογο, με αφορμή ερεθίσματα που ζητούσαν τρόπο έκφρασης μετά από ένα συναρπαστικό ταξίδι στο κόσμο του σώματος. ΕΓΩ, 10/07/2004, μεσάνυχτα).