Μεταμεσονύκτιες διαδρομές

Βράδυ Σαββάτου, κατηφορίζω προς Γλυφάδα με τ' αμάξι, έχω αργήσει και έχω στήσει τη φίλη μου την Β. που με περιμένει στη πλατεία της Γλυφάδας. Τη παίρνω στο κινητό, έλα είμαι στο ύψος της Αυτοκίνησης, έρχομαι... της λέω και την ακούω από την άλλη μεριά να μου λέει με ύφος "καλά, καλά και εγώ σε περιμένω στον Κωτσόβολο τόση ώρα". Ωχ, λέω από μέσα μου έχει γούστο να μου τα ψάλλει βραδυάτικα! Φτάνω σε 5' στο ραντεβού μας. Μετά τους ασπασμούς έρχεται και η φωνή της "αααααα... τα νεύρα μου!" και μετά τα χαμόγελα και από τις δύο μας. Ουφ, πρόβλημα ουδέν!

Ξεκινάμε για το Παραμύθι στην οδό Κύπρου 9 στη Γλυφάδα. Έχει κρύο σήμερα, έβρεχε πριν, δε λέει να καθήσουμε έξω γι' αυτό και ανεβαίνουμε στον πάνω όροφο του παλιού νεοκλασσικού και καθόμαστε. Μετά από κουβεντούλα ξέρετε τώρα από αυτή που κάνουν οι γυναίκες όταν βρίσκονται παρέα, παραγγέλνουμε κάτι ελαφρύ και συνεχίζουμε να τα λέμε. Μαθαίνω τα νέα της, καλά είναι αυτόν τον καιρό. Μου λέει να της πω και τα δικά μου και αρχίζω να της εξιστορώ του κόκκορα τα πάθη! Πως δεν έσκασε με τα νέα μου απορώ... Σήμερα ευτυχώς ήταν μια καλύτερη μέρα, βλέπεις το σ/κ προσφέρεται για χαλάρωση και για να αφήσω πίσω τα καθημερινά δουλειά-σπίτι-σχολειό κλπ.

Η ώρα πέρασε και νύσταξε το πουλάκι μου πιο πολύ από ότι εγώ. Φεύγουμε, την αποχαιρετώ και συνεχίζω την παραλιακή προς Κηφισσό. Στο cd ακούγεται η αγαπημένη μου Αναστασία Μουτσάτσου και ο δρόμος έχει κίνηση. Περνώ από το Καλαμάκι, θυμάμαι άξαφνα τα παλιά μου, λέω μια φράση στον αέρα και συνεχίζω να οδηγώ. Συνεχίζω προς Πειραιά, νυστάζω ακόμα πιο πολύ αλλά τα μάτια μου στο δρόμο. Ακούγονται "τα μυστικά σημάδια" και δυναμώνω την ένταση καθώς τραγουδώ μαζί της λες και της κάνω δεύτερη φωνή. "...αχ τα μυστικά σημάδια, αχ τα μυστικά, που γεμίζουν τη ζωή, την άδεια..." λένε στους στίχους και γω εκεί να τραγουδώ στο αυτοκίνητο με φωνή που δυναμώνει. Τι τραγούδι κι αυτό, υπέροχο!

Επιστροφή στο σπίτι, το φεγγάρι έχει γεμίσει. Το είδατε μήπως τι αίσθηση έχει απόψε?
Έλεγχος της αλληλογραφίας στον υπολογιστή (οι κακές συνήθειες δεν κόβονται εύκολα), γράφω αυτό το κειμενάκι για να το βρείτε το πρωϊ και να θυμηθείτε τι κάνατε την προηγούμενη νύχτα ή να το προσπεράσετε αδιάφορα, ποιός ξέρει! Το πρωί πάω χωριό να δω τους γονείς και την Αρτεμούλα μου, να δω και το σπίτι που ξανά-φτιάχνουμε. Λέω να πάρω μαζί μου κάποια αναγνώσματα που θέλω να διαβάσω και μουσική. Θέλω να κάνω και τάι-τσι με την ησυχία μου γιατί δεν πρόλαβα αυτές τις μέρες με τη δουλειά και δεν θέλω να χάσω επαφή.

"Αχ τα μυστικά σημάδια" τριγυρίζουν ακόμα στο μυαλό μου σαν μελωδία, οι επιθυμίες βλέπεις δεν καταπνίγονται, ούτε αγνοούνται έτσι εύκολα. Θέλω να πεταρίσει ξανά η καρδιά μου αυτό το καλοκαίρι, θέλω να ζήσω τον έρωτα έτσι όπως με συναρπάζει, γλυκά και τρυφερά, αισθησιακά μα και παιχνιδιάρικα, άραγε θα προκύψει ή θα κάνω σύνδεση για Κάιρο? Αν μ' ακούει κάποιος εκεί έξω ξέρει τι θα μου απαντήσει... Time will tell.

Καληνύχτα, καλημέρα, καλό ξημέρωμα, καλό υπόλοιπο διήμερο εύχομαι. Να γυρίσουμε όλοι σώοι και ανανεωμένοι και να μην φοβόμαστε να δείξουμε την αγάπη μας βρε γαμώτο! Αυτά!