Υπάρχει Λόγος (Bonus Track)

Ξημερώματα Σαββάτου, βγήκα το βράδυ, καλή παρέα, ενδιαφέρουσα κουβέντα, ωραίοι άνθρωποι. Στην επιστροφή, άνοιξα το παράθυρο του αυτοκινήτου, έβαλα μουσική στο στέρεο και ξεχύθηκα στη μεγάλη λεωφόρο για να επιστρέψω σπίτι. Ήπια ένα ποτό και σε θυμήθηκα. Όχι ότι σε έχω ξεχάσει, είσαι στις σκέψεις μου αυτόν τον καιρό συνέχεια.

Ο αέρας χάιδευε τον λαιμό μου καθώς ερχόταν μέσα από το ανοιχτό τζάμι και σε σκεφτόμουν. Ξάφνου, αναδύθηκε μια είκονα στον νου μου. Εσύ κι εγώ να χαϊδευόμαστε, να φιλιόμαστε, να με έχεις στην αγκαλιά σου. Ξέρεις τι έκανα χθες βράδυ? Κοιμήθηκα γυμνή, σαν τότε που μοιραζόμασταν το ίδιο κρεββάτι. Δεν ήταν μόνο η ζέστη, αλλά δεν ήθελα πάνω μου κανένα ρούχο, τίποτα, ήθελα να αποκοιμηθώ ολόγυμνη, το κορμί μου να αγγίζει τα στρωσίδια και να μην υπάρχει τίποτα ανάμεσα σε μένα και στο κρεββάτι μου. Σαν τότε, θυμάσαι? Κι εγώ μετά ήθελα τη πυτζάμα μου γιατί κρύωνα συνήθως. Εσύ όχι, είχες συνηθίσει αλλιώς και γω κρύωνα...

Θέλω να σε νιώσω ξανά να με αγγίζεις, το χάδι σου να με αναστατώνει, το φιλί σου να ξυπνά τη γενετήσια μου ορμή. Θέλω να μου κάνεις έρωτα, όπως τότε, εσύ και γω, εσύ ο άνδρας και εγώ η γυναίκα να υποκύπτω όσο περνάει η ώρα στη μέθη των αισθήσεων. Να κλείνω τα μάτια αναστενάζοντας από ηδονή και όταν τα ξανανοίγω στο ημίφως, να σ' αντικρύζω να με κάνεις δική σου και να με κοιτάς γεμάτος ικανοποίηση.



Θέλω να αισθανθώ τη στιγμή που από δύο γινόμαστε ένα, εκείνη την ανεπανάληπτη στιγμή της ένωσής μας και να χαμογελάμε ο ένας στον άλλον χωρίς αγωνία, με γαλήνη να μας πλημμυρίζει καθώς κάνουμε έρωτα. Θυμάσαι τότε που φέγγαμε σαν φεγγάρια, εκείνη την τελευταία φορά? Να κρατάμε τα χέρια ο ένας του άλλου, να μετράς τις ανάσες μου καθώς βαθαίνουν, να σε κοιτώ στα μάτια καθώς σου προσφέρω ηδονή και παραδίδεσαι στις θωπίες μου. Να σε νιώσω μέσα μου και να ανταποκρίνομαι γεμάτη πάθος στον έρωτά σου. Να πλησιάζει η στιγμή της κορύφωσης και όταν ο οργασμός με ξεπεράσει και πλημμυρίσει κάθε μου κύτταρο, να με κρατάς αγκαλιά και να τρέμω ακόμα από την έξαψη. Και μετά, ω μετά, να μιλάμε χαμηλόφωνα με λόγια αγάπης, συντροφικότητας, μοιράσματος, ευγνωμοσύνης για το θείο δώρο της ένωσής μας. Και τα σώματα να αγγίζονται τρυφερά καθώς υποκύπτουμε αποκαμωμένοι στον ύπνο αργά μέσα στη νύχτα.

Μωρό μου σε θέλω, σε θέλω ξανά και ας μην ξέρεις πόσο! Θέλω να βρω το θάρρος να σου τηλεφωνήσω, να σου ζητήσω να συναντηθούμε, θέλω να ζήσω μαζί σου έναν έρωτα δίχως αύριο, σε θέλω μωρό μου, σε θέλω πολύ και μου λείπεις...

Μην μου το αρνηθείς μωρό μου, γιατί Υπάρχει Λόγος που απόψε ξεγυμνώνω τη ψυχή μου καθώς σου γράφω αυτές εδώ τις σκέψεις και σε θέλω τόσο, μα τόσο πολύ πάλι στη ζωή μου! Δεν αντέχω πια άλλο μόνη χωρίς εσένα, αχ πόσο σε θέλω...!

(c) Μαριαλένα, 23/06/2006 (όταν η καρδιά εκφράζει αυτό που πραγματικά νιώθει απόψε)

Καλή ακρόαση με το ομώνυμο τραγούδι της Έλενας Παπαρίζου σε χορευτική εκτέλεση. Απολαύστε το!