Ένα φιλί για καληνύχτα...

Σήμερα ήταν η μεγαλύτερη μέρα για το 2006. Το έζησα κι αυτό. Η μέρα ξεκίνησε με τάι-τσι στα γρήγορα και λίγο διαλογισμό και καλό μου έκανε, γιατί με έβγαλε με καλή διάθεση παρά την υπερβολική ζέστη στο γραφείο (έχετε ακούσει τα άρρωστα κτίρια, ε, το δικό μας έχει τουλάχιστον αναπνευστική ανεπάρκεια!). Κάποια στιγμή έβγαλα τα μάτια μου αλλάζοντας τα templates στις σελίδες μου (μου ήρθε η όρεξη και ξεγκαβώθηκα η γυναίκα στο republish, αλλά χαλάλι τους, το αποτέλεσμα μετράει...) και κατά τις 6 επέστρεψα σπίτι με μια κούραση να με οδηγεί κατευθείαν να ξαπλώσω, να στανιάρω.

Ντριιιν, το τηλέφωνο 1 φορά! "Έλα, μας πήρες τηλέφωνοοοο" ρωτάει ο πατέρας μου από την εξοχή. Όχι, του απαντάω. "Ααααα. καλααααά" μου λέει, "τι κάνεις, κοιμόσουνα?". Ναι του λέω, έχει ζέστη στην Αθήνα. "Άααα, εντάξει, γειά" και το κλείνουμε στις 6:45. Ξαναπέφτω η χριστιανή και στις 7:30 κλήση με απόκρυψη. "Ναι γειά σας ένα γκάλοπ κάνουμε για τις δημοτικές εκλογές, μόνο 2 λεπτάκια σας θέλουμε, μπορείτε?" και τα δύο λεπτά έγιναν δέκα και μετά πάει ο ύπνος για τσάγια. Σηκώνομαι, παίρνω τη μάνα μου τηλέφωνο: "Μαμαααά, είμαι σαν κοτόπουλο, θα με ξεματιάσεις?" και σε λίγο άρχισα να χασμουρίεμαι αποχαυνωμένη. 8 η ώρα, έχω κάτι εγκαίνια που με έχουν καλέσει να παρευρεθώ και βαριέμαι απίστευτα να πάω. Πίνω ένα παγωμένο τσάι στο μπαλκόνι, διαβάζω τη σημερινή εφημερίδα και βγάζω τι θα φάω για φαγητό. 8:30 βάζω στο στέρεο Gary Moore και ετοιμάζομαι να πλύνω τα πιάτα. Η κιθάρα του Gary διαπερνά το δωμάτιο και μουρμουρίζω τα τραγούδια πάνω από τον νεροχύτη. Φως έξω ακόμα. 8:45, τελείωσα με το πλύσιμο, κόβω τη σαλάτα μου, πλένω τα κεράσια και ακούω το τελευταίο τραγούδι για σήμερα. Separate ways, μπλουζ δυνατό, το τραγουδάει με χορωδία. Νύχτωσε τώρα, σκοτείνιασε έξω. Πάει ο ήλιος, χάθηκε και γι' απόψε. Μπα σε καλό μου, τι με έπιασε, το συναίσθημα μου δίνει τα πρώτα σημάδια και με κάνει να χαμηλώσω τα μάτια, όπως όταν αναπολώ πρόσωπα και καταστάσεις.

9 η ώρα. Ώρα για φαγητό, ειδήσεις και μετά επιλέγω να δω Channel 9 στις 10 και την ταινία Jane Eyre με τον William Hart (παλιά μου αδυναμία) και την Charlotte Geinsburg. Εκεί που δεν το περίμενα, κόλλησα. Είναι η ιστορική περίοδος στην Αγγλία (ο 19ος αιώνας δηλαδή) που μου ασκεί τεράστια γοητεία ανέκαθεν, είναι που δεν το είχα δει αυτό το έργο προτίτερα, το κάνε πάλι το θαύμα του ο γιαραμπής, κάτι μέσα μου άρχισε να κλωτσάει εκεί στο μέρος του στομαχιού και δεν ήταν καούρα, πιστέψτε με. Το συναίσθημα ήταν ξανά και μου λεγε πραγματάκια...

Ωχ, Παναγίτσα μου, μιλούσε για αγάπη αυτό το έργο και πως η ταλαίπωρη η Τζέιν πέρασε του λιναριού τα πάθη για να βρει την αγάπη στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή. Unpisteftable καταστάσεις, που λέω και γω μεταξύ σοβαρού και αστείου, αλλά με άγγιξε ο τρόπος που εκδηλώθηκε μεταξύ τους αυτή η αγάπη. Χωρίς τις υπερβολές και τις υπεραναλύσεις της δικής μας εποχής. Με λόγια που μιλούσαν κατευθείαν στη καρδιά, γι' αυτό και με έκαναν κόμπο. Ένα φιλί, ένα άγγιγμα στο χέρι, μια κουβέντα και επικοινωνούσαν, όχι σαν εμάς που αν δεν ανταλλάξουμε ΤΑ μνμ στο κινητό, μετά τα e-mails ή τα σχόλια στις σελίδες μας εδώ, δεν μιλήσουμε εν τέλει στο τηλέφωνο και δεν κανονίσουμε να βρεθούμε με κάποιον τρόπο, δεν κουνιούνται οι βάρκες. For Christ sake αδέλφια!!!

Με έτρωγε ο ξέρετε ποιός μου, να κάτσω να τα εκφράσω αυτά τα πράγματα πριν πέσω για ύπνο γιατί αλλιώς, θα έκανα τουμπεκί ανάσκελα με τις σκέψεις μου και άντε μετά το 16βάλβιδο να πέσει στο ρελαντί (στο μυαλό αναφέρομαι, για όσους ομιλώ Μαριαλενίστικα βραδυάτικα). Μου φαίνεται πως θα προσπαθήσω να κλείσω τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου με ακόμα ένα κομμάτι Gary Moore το αξεπέραστο "Still got the blues" από το 1990 που το πρωτάκουσα και με συντροφεύει έκτοτε. Παιδί ήμουν τότε, μα το συνέδεσα με τη ρημάδα τη ζωή και έχει πράγματα να μου πει ακόμα και τώρα, ακόμα και μια νύχτα σαν κι αυτήν εδώ.

Καληνύχτα ταξιδευτές της φαντασίας, καληνύχτα εραστές των ονείρων, καληνύχτα όμορφοι άνθρωποι στη ψυχή, το πρωί ξημερώνει μια άλλη μέρα για όλους μας. Με αγάπη, Μαριαλένα

Update: Τους στίχους των δύο τραγουδιών που αναφέρω σήμερα, σας τους παραθέτω εδώ, για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι.
Still Got The Blues & Separate Ways. Gary Moore ladies and gentlemen, enjoy! M.