picture by Google
Χθες βράδυ έζησα μια συγκλονιστική εμπειρία κατά τη διάρκεια της Ομάδας της Οικογένειας στο Καφέ Σχολειό . Η συντονίστρια πρότεινε να κάνουμε ένα βίωμα με θέμα πως ήλθαμε στον κόσμο από τη στιγμή της σύλληψης μέχρι και την ώρα που γεννηθήκαμε.
Πολλοί συνάνθρωποί μας έχουν κρατήσει μνήμες από την περίοδο της κυήσεως και τις επαναφέρουν σε δεδομένες στιγμές. Αναρωτιόμουν αν και εγώ είχα ανάλογες ενθυμίσεις.
Μέσα από διαλογισμό και αναπνοές χαλάρωσης, φτάσαμε στο στάδιο πριν από τη σύλληψη όπου οι γεννήτορες κάνοντας έρωτα μας καλούν να έλθουμε στο φυσικό κόσμο. Μετά ακολούθησε η εγκατάσταση του κυττάρου στη μήτρα, ο πολλαπλασιασμός του και η δημιουργία του εμβρύου. Αντιλαμβανόμουν ως έμβρυο τις φωνές στο εξωτερικό περιβάλλον, τις αντιδράσεις της μητέρας, τις δικές μου αντιδράσεις, το φόβο που αισθάνθηκα καθώς ερχόμουν στη ζωή, το κλάμα, την αγκαλιά της μάνας και τη θερμοκοιτίδα όπου παρέμεινα. Μετά μας ζητήθηκε να πάρουμε αγκαλιά τον πλησίον μας και εκεί η καλή μου φίλη μου προσέφερε μια αγκαλιά γεμάτη αγάπη που εγώ την ένιωσα σαν να ήμουν ένα μωρό που την είχα ανάγκη!
Πολλά από αυτά που βίωσα ως συναισθήματα τις πρώτες στιγμές της γέννησης, υπάρχουν ακόμα στη ζωή μου και μέχρι χθες δεν ήξερα καν το γιατί. Είναι η ρίζα της συμπεριφοράς μου, εκεί που εδράζονται και οι βαθύτεροι φόβοι και ανασφάλειές μου. Συγκλονίστηκα! Μετά το βίωμα που ήμουν συναισθηματικά φορτισμένη για αρκετή ώρα, ήλθε η γαλήνη. Έχω την αίσθηση πως ένωσα κάποια κομμάτια της ψυχής μου καλύτερα, έκανα σύνδεση με την απαρχή της ύπαρξής μου στη Γη και αυτό με ενδυνάμωσε εντέλει.
Το βράδυ γυρνώντας πότησα τον κήπο μου, βιαζόμουν κιόλας να φάω γιατί ήταν η ώρα περασμένη και ήθελα να τελειώνω με το πότισμα. Πήγα στο πεύκο μου στον κήπο και του μίλησα. Το αγκάλιασα κιόλας για πρώτη φορά μα δεν κατάλαβα πολλά από την επαφή μας.
Δώρο ανέλπιστο αυτή η εμπειρία, το δίχως άλλο! Σήμερα πάλι στα καθ'ημάς, βλέπω και αισθάνομαι την σκληρότητα, την επιθετικότητα αλλά και την απελπισία αυτού του κόσμου τόσο στα ιστολόγια αλλά και στην πραγματικότητα. Δεν το αντέχω, σκίζονται τα σωθικά μου, προτιμώ να βαδίσω την ανεπαίσθητη πορεία μου στη γη σαν να πατώ σε ριζόχαρτο, παρά να ξεσκίζω και να ματώνω και άλλους στο πέρασμά μου. Μην κρίνετε ίνα να μην κριθείτε, πόσο δίκιο είχε ο Κύριος, όταν έλεγε αυτές τις κουβέντες 2000+ χρόνια πριν!
Συγχωρέστε με, μα έτσι νιώθω...
Wednesday, June 07, 2006
Πως ήλθα στον κόσμο μαμά?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
23 comments:
Αχ και να 'μουν πεύκο (ξανά)!!!:)))
Γίνε εσύ και γω θα σε ποτίζω, θα σου μιλάω, θα σε χαϊδεύω, θα δεις!
(Α, ρε γμτ μου, κάτι σε άνθρωπο να του κάνω γούτσου-γκούτσου και όχι μόνο σε πεύκο, μπορώ να έχω καλέ μου Θεούλη, ΟΕΟ?)
Φιλιά πολλά, Μ.
Κατι πρεπει να γινει
να βρεθουμε ολοι μαζι την ιδια ωρα
στο Ιντερνετ
και να διαλογιστουμε....
Εγω θελω να δω τί ημουν
πριν γεννηθώ!....
Μπορει να βοηθησει
το Καφε Σχολειο?..
Τί ειναι αυτο?
Σχολειο που πινουνε καφέ;;
Καλησπερούδια! Είναι εκπαιδευτικός οργανισμός που ασχολείται με την ανάπτυξη του ανθρώπου εδώ και 25 χρόνια. Κοίταξε τη σελίδα τους ΕΔΩ και θα βρεις αρκετές πληροφορίες για τις αρχές και δραστηριότητές τους. Εδώ και 3 χρόνια έχω βρει ανθρώπους με αγάπη στο συνάνθρωπο, ταπεινότητα, γνώση στο αντικείμενο και πάνω από όλα όχι κερδοσκοπική νοοτροπία.
Η συλλογική συνείδηση είναι πολύ ισχυρή. Αν συντονιστούμε μέσω διαλογισμού κάποια συγκεκριμένη ώρα θα βιώσουμε τα ευεργετικά αποτελέσματα της ένωσης στο ανώτερο επίπεδο της συνειδητότητας.
Δεν χρειάζεται το Διαδύκτιο σε αυτό. Ηρεμία και αυτοσυγκέντρωση θέλει μακριά από σκέψεις και οχλήσεις... Ρώτα με ό,τι θες, εδώ είμαι και θα χαρώ να σε βοηθήσω, Μ.
ΣΤΗ ΔΡΟΥΖΑ ΜΗΠΩΣ ΕΧΕΤΕ ΠΑΕΙ;;..
Ή ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ;..
ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΕ BLOG?..
Καλησπέρα και πάλι :)
Δεν το αντέχω, σκίζονται τα σωθικά μου, προτιμώ να βαδίσω την ανεπαίσθητη πορεία μου στη γη σαν να πατώ σε ριζόχαρτο, παρά να ξεσκίζω και να ματώνω και άλλους στο πέρασμά μου.
Αυτό που γράφεις δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ το σέβομαι και τον βαθμό που το βίωνα και γω στη ζωή μου.
Λάβε υπόψη σου όμως πόσες φορές μέχρι τώρα παρεξηγήθηκες άδικα, πόσες φορές αμφισβητήθηκαν οι πράξεις σου, και πόσες φορές μετάνιωσες για κάτι που έιπες ή έκανες και στεναχώρησες άλλους. Συμβαίνει πολύ πιο συχνά να την "χαλάμε" στους άλλους χωρίς να το επιθυμούμε από όσο πιστεύουμε.
Τώρα αν αναφέρεσαι στον κόσμο οικουμενικά... δεν έχεις καθόλου άδικο. Απλά σκέψου ότι είναι ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗ το να σκίζεις τα σωθικά σου, το να μην αλλάζεις σε κάτι πιο απάνθρωπο και το να κλαις με τα χάλια που συμβαίνουν.
Είναι επιλογή σου να είναι η Μαριαλλένα που θες. Ας τους άλλους να βουρλίζονται...
@ Εργοτελίνα: Γιατί να πάω ή πάμε στη Δρούζα καλή μου? Αυτά είναι προσωπικά μονοπάτια, ο καθένας βαδίζει το δρόμο προς τη Γνώση και την Αυτογνωσία μοναχός του με εφόδιο τα εργαλεία που του δίνονται μέσα από ανάλογες υποστηρικτικές ομάδες ή δραστηριότητες.
Το ότι επιλέγω να δημοσιοποιήσω κάποια πράγματα είναι γιατί α. δεν φοβάμαι να πω τα πράγματα με το όνομά τους που με αφορούν και β. όπως και εγώ έμαθα από κάποιους άλλους να τον τρόπο να γίνω (ίσως) καλύτερος άνθρωπος, έτσι οφείλω να το μεταλαμπαδεύσω και στους συνανθρώπους μου μέσα από τις αναφορές μου και τις εμπειρίες μου.
Στους Ανωνύμους σου άφησα ένα σχετικό λινκ για την πληροφορία που ζήτησες και συμπίπτει με της Ροδιάς. Το ό,τι έχεις αφυπνιστεί είναι το πρώτο βήμα για ένα καλύτερο αύριο και μπράβο σου! M.
@ dyolf: Καλησπέρα και από μένα! Τι κάνεις? Πόσο δίκιο έχεις, όλα είναι θέμα επιλογών στη ζωή μας. Φυσικά και έχω πληγώσει, παρεξηγηθεί, αγανακτήσει, νευριάσει, αμέτρητες φορές τους γύρω μου, ηθελημένα ή αθέλητα όπως και εκείνοι εμένα. Αυτό είναι κομμάτι της οπτικής που βλέπουμε τον κόσμο με τις παρούσες συνθήκες.
Προσπαθώ να εξισορροπήσω την τάση μου για εμβάθυνση στον πνευματικό κόσμο με την ανάγκη βίωσης και του φυσικού, όσο γίνεται αρμονικότερα. Το μονοπάτι της ζωής μου είναι αυτό, όταν το κατακτήσω θα έχω προχωρήσει παρακάτω.
Σε ευχαριστώ για την ευαισθησία που αποπνέει ο συλλογισμός σου, να σαι καλά, Μ.
Μαριαλενάκι, αμα έχεις χρόνο, ρίξε μια ματια: primum philosophare - 2ο
primum philosophare - 1ο
Και βέβαια θα το κάνω Ροδιά μου! Είναι κομμάτι και των δικών μου προβληματισμών αυτό και χαίρομαι που τα μοιράζεσαι μαζί μου σήμερα.
Μαριαλένα καλησπέρα. Για μένα ένας είναι ο νόμος που πρέπει να διέπει κάποιον και να χαρακτηρίζει ζωές και συμπεριφορές, και είναι πολύ απλός και σε σύλληψη και σε εφαρμογή. Μην κάνεις οτι δεν θέλεις να σου κάνουν και δίνε ότι ποθείς να πάρεις.
Καλησπέρα Αντώνη! Μεγάλη κουβέντα είπες που περικλείει την ουσία της εδώ ζωής και για μένα. ΣΕΒΑΣΜΟΣ στον άλλον, στη φύση, στον εαυτό μας, στο Θεό, το Σύμπαν, ΣΕΒΑΣΜΟΣ και αναγνώριση των ορίων του καθενός πρώτα και κύρια. Στον εαυτό μου έχω την πρόκληση να το εφαρμόσω... άστα μεγάλο λούκι!
Σ'ευχαριστώ πολύ, εύχομαι σήμερα να ξημέρωσε μια όμορφη μέρα για σένα, Μ. ;-}
Καλησπέρα, γλυκιά μου! Επιτέλους σου αφήνω σχόλιo! Είμαι συγκινημένη! :-P
Μπορώ να πω ότι ο Πολεμιστής μ'έχει καλύψει απόλυτα.
Ήθελα απλώς να σου πω ότι έχεις ένα υπέροχο χαμόγελο, δυο υπέροχα γαλανά γατίσια μάτια και μια πάρα μα πάρα πολύ ζεστή αγκαλιά.
Σ' ευχαριστώ και σ' αγαπώ.
Ψυχούλα μου εσύ, εγώ σ' ευχαριστώ για όχι μόνο αυτά που είπες, αλλά και που εννοείς και μου επιτρέπεις να μοιράζομαι μαζί σου στις καλές και κακές στιγμές.
Αξίζεις όλη σου η ζωή να είναι λουσμένη από το φως της αγάπης που στέλνεις και λαμβάνεις... σαν την αγκαλιά που γίνεσαι! Τώρα με συγκίνησες και μένα! Φιλιά πολλά!
ρε μαριαλένα, τι σόι τριπάκι είναι αυτό το καφέ σχολείο, σαν σαιεντολογία ακούγεται. μη με παρεξηγείς που είμαι τόσο επιφυλακτικός, δεν είμαι καθόλου θρήσκος, απλά μου ακούγονται όλα αυτά κάπως περίεργα. αν αρχίσουν να σας λένε για περιουσιακά στοιχεία και τέτοια σήκω φύγε και μην το σκεφτείς καθόλου. αν πάλι κάνω λάθος, συγχώρα με :)
Καλησπέρα αγορίνα μου, τι κάνεις, όλα καλά? Μην ανησυχείς, καμμιά σχέση με τέτοιες αηδίες, κέντρο ψυχολογικής υποστήριξης είναι που βασίζεται στις αρχές της αντλεριανής ψυχολογίας. Αν ήταν κάτι τέτοιο, δεν θα περίμενα 3 ολόκληρα χρόνια να τρώω κουτόχορτο.
Μάλιστα ο ιδρυτής του ο Κώστας ο Φωτεινός, ήταν άνθρωπος με βαθιά πίστη στο Θεό και αυτό με έχει αγγίξει πολύ. Και η θρησκεία μας μέσα από την προσευχή αν το καλοσκεφτεις, τον ίδιο σκοπό έχει, να μας φέρει σε επαφή με την σιωπή μέσα μας και τον βαθύτερο εαυτό μας. Έτσι προσεγγίζουμε το Θείο... Σε φιλώ, Μ.
Η εγκατάσταση είναι η Μαγική στιγμή
για την αρχή της δημιουργίας.
Μετά το θαύμα της δημιουργίας,
το πρώτο κλάμα του ερχομού
είναι συγκλονιστηκό.
Είναι σαν τον σπόρο που βάζουμαι
στο χώμα και λίγο νερό κάθε τόσο,
και σε λίγες μέρες σκάει το χώμα
και βγαίνει το μπουμπούκι και
η ομρφιά του λουλουδιού της
δημιουργίας.
Και γεμίζει ο κήπος του κάθε
σπιτιού με την ομορφιά της ζωής.
Να είσαι καλά Μαριαλένα.
Καλό σου απόγευμα
Καλημέρα Καπετάνιε. Όμορφες οι σκέψεις που μου άφησες στο σχόλιό σου, ευχαριστώ. Τι ωραία η παρομοίωσή σου με τα λουλούδια στον κήπο της ζωής, θα το κρατήσω!
Να σαι και συ καλά, σε φιλώ, Μ.
Καλημέρες πολλές γοργονίτσα! Θα μου στείλεις ένα σου χαμόγελο? Μ.
Marialena αλήθεια έζησες τέτοια εμπειρία!
Παραξενεύτηκα και τρομοκρατήθηκα λίγο γιατί στην ζωή μου δεν έχω ζήσει τίποτα, μα τίποτα μεταφυσικό.
Τα ένοιωσες αλήθεια ή τα δημιούργησε η φαντασία σου - ενα σενάριο που βασίζεται σε αυτά που ξέρεις , πιστεύεις, ονειρεύεσαι-
Η αίσθηση μετά διατηρήθηκε έτσι έντονα;
Τι να πω , το περιγράφεις τόσο παραστατικά που προβληματίστηκα.
Καλησπέρα Ραλλού και καλοσώρισες! Όταν μας το περιέγραψε την προηγούμενη φορά η δασκάλα μας, είχα και εγώ την ίδια απορία: Μα καλά είναι δυνατόν, πως γίνεται?
Δεν υπάρχει κάτι το μεταφυσικό καλή μου, ούτε κάτι πέρα από μας σε αυτήν την εμπειρία. Μέσω του διαλογισμού και των διαφραγματικών αναπνοοών, χαλαρώνεις, οι σκέψεις δίνουν τη θέση τους στο υποσυνείδητο και από εκεί έρχονται οι μνήμες στην επιφάνεια που όταν λειτουργούμε στο συνειδητό επίπεδο δεν προβάλλονται, απλά γιατί η λογική δεν τις αφήνει.
Ω, είναι μέσα μου αυτά τα πράγματα γιατί με το να βγω από το βίωμα στη συνέχεια, δεν σημαίνει πως δεν το έζησα κιόλας και δεν θυμάμαι τι έγινε. Φυσικά και οι ανάγκες, προβολές, επιθυμίες μας εμπλέκονται αφού είμαστε εμείς, αλλά παράλληλα αποκαλύπτονται και πράγματα που ούτε ήξερες πως τα είχες μέσα σου. Αυτογνωσία στο μέγιστο δηλαδή!
Μαθαίνεις να αναγνωρίζεις τα του εαυτού σου καλύτερα με την αυτογνωσία, εξηγείς γιατί είσαι αυτή που είσαι και ίσως μπορείς να εξελιχθείς σαν άτομο, αποδεχόμενη το Εγώ σου.
Σε ευχαριστώ για το καλοδιάθετο σχόλιό σου και τις ειλικρινείς απορίες σου. Θα χαρώ να τα ξαναπούμε, Μαριαλένα
Τι μου θύμισες Μαριαλένα! Το Καφέ Σχολειό! 15 χρόνια πριν! Από ότ,τι κατάλαβα (είπες "ήταν") ο Κώστας έφυγε! Σημαντική προσωπικότητα! Πέρασα όμορφες στιγμές στο Κ.Σ. Μόνο που δεν μπορούσα να αντέξω τον καπνό στο κυλικείο και αποχώρησα.
Σκέφτομαι ότι είναι κρίμα που δεν ένοιωσα ποτέ αυτά που ένοιωσες εκεί. Δεν είμαι το στυλ που αφήνεται να βιώσει με την φαντασία και την συγκέντρωση. Κι έτσι δεν μπόρεσα ποτέ να βιώσω τίποτε πέραν από την πραγματικότητα. Κουσούρι...
Μου λες αλήθεια Βασίλη μου? Θήτευσες και συ στο Καφέ Σχολειό? Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς μα έχω διανύσει και γω με τον τρόπο μου ένα κομμάτι της πορείας μου μέχρι τώρα. Δεν ήταν εύκολο να το κάνω, μα από τη στιγμή που αφήνω στην άκρη τη λογική και ανοίγει η πόρτα της ψυχής, δρομολογούνται πράγματα. Μέσα μας είναι όλα αρκεί να τα αφήσουμε να εκφραστούν.
Να χαίρεσαι που είσαι πραγματιστής εφόσον αυτό λειτουργεί στη ζωή σου. Εγώ που αναπτύσσω και τις άλλες ικανότητές μου αισθάνομαι σαν καρέτα καρέτα μέσα στον κόσμο που ζούμε, αλλά έτσι είμαι...!
Να σαι καλά, σ'ευχαριστώ από καρδιάς για αυτό σου το σχόλιο! Μ.
Post a Comment