2 χρόνια - 100 ποιήματα

Προχθές το βράδυ αργά, μετά το Σχολειό, ανέτρεξα στα χαρτιά μου στο γραφείο μου στο σπίτι. Ήθελα να φυλάξω ένα χειρόγραφο που γράφτηκε το βράδυ της Τρίτης την ώρα της Ομάδας και που από αυτό προέκυψε το ποίημα Η Κραυγή! Άνοιξα τον γαλάζιο φάκελο με τα χειρόγραφα και εκεί βρήκα και κάποια άλλα που φυλάω από την πρώτη περίοδο γραφής πριν να ξεκινήσω να δημοσιεύω στην εδώ σελίδα μου γραπτά και σκέψεις μου.

Βρήκα κείμενα σαν και αυτό που είδατε την Τρίτη με τίτλο "Ταξίδι στο σώμα" και κάποια άλλα που περιέγραφα καταστάσεις και επιθυμίες για να μπορέσω να τα εκφράσω, μιας και εκείνη την περίοδο του 2003-2004, ξεκινούσα το ταξίδι της Αυτογνωσίας συστηματικά πια στο Καφέ Σχολειό και οι δάσκαλοί μου βρήκαν τον τρόπο να με κάνουν να αρχίζω να εκφράζομαι μέσα από τον γραπτό λόγο.

Με είδα πάλι γκρινιαρούλα, ρομαντική, μουρμούρω, σε αναζήτηση ισορροπιών και ανάγκη κάλυψης αναγκών, ερωτικών επιθυμιών (σώωωπα!) και ήταν σαν να μην έχουν περάσει 2 χρόνια από τότε, αλλά στην ουσία όντως να έχουν περάσει και να το ξέρω πια καλά. Τον Ιούνιο του 2004, ένιωσα την ανάγκη να αρχίζω να εκφράζομαι μέσα και από τον έμμετρο λόγο και το πρώτο ποίημα που βγήκε ήταν η "Εισαγωγή στην ποίηση των Αισθήσεων - Μικρό ερωτικό Ι" έτσι αυθόρμητα σαν σκαρίφημα. Πω,πω θυμάμαι το δέος που με διακατείχε όταν για πρώτη φορά το έδειξα στην Ομάδα τότε! Κάτι δικό μου να διαβάζεται εμπρός σε φίλους και γνωστούς...

Από τότε, με την έμπνευση να με επισκέπτεται στην αρχή πιο αραιά και τώρα πια καθημερινά σχεδόν, έφτασα να έχω γράψει 100 ποιήματα μέχρι σήμερα. Κατά κύριο λόγο ερωτικά, με πάθος, με νοσταλγία, με φαντασία, με έμπνευση από πραγματικά και μη πρόσωπα και καταστάσεις, με εμένα αφηγητή ή απλά καταγραφέα, με τα μάτια της ψυχής μου να βλέπουν και να εκφράζονται.

Βγήκε και ένα παιδικό για τις "Περιπέτειες του Γατόπαρδου" (που βρήκε τη χαρά μέσα του) σαν αποκάλυψη, ένα νανούρισμα για ένα μωρό που δεν έχει ακόμα γεννηθεί (Lullaby), κάμποσα αγγλικά με στίχους σαν μουσική υπόκρουση (ας όψεται ο φίλος μου ο Shakespeare για τον επηρρεασμό), ολίγα "δύσκολα" αυτομαστιγωτικά τελευταίας εσοδείας (χωρίς φόβο να φανεί και η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού), στίχοι που θα μπορούσαν να μελωποιηθούν εφόσον προκύψει, αυτόματες καταγραφές, παιχνιδίσματα με τις λέξεις, ποίηματα αφιερωμένα στο φεγγάρι και στη φύση.

Αρκεί να γεννηθούν μέσα μου η πρώτη στροφή, ένα ερέθισμα, μια έννοια που δεν φεύγει από τον νου και η επόμενη κίνηση είναι είτε το πληκτρολόγιο του υπολογιστή, είτε η γοητεία της πένας και του χαρτιού (που δεν μ' αρέσει να μουτζουρώνω καθώς γράφω).

Μέσα από την ποίηση που κοσμεί τη σελίδα του The Write Stuff! γνώρισα και αγάπησα τα έργα του αγαπητού μου Return, του Μαύρου Γάτου, της Νεφελιγερέτης, της Lucyluce, του Λύσιππου, του Solaris, της Ροδιάς, του Νετκέρβερου κ.ά. που επιφυλάσσομαι. Το αδελφάκι των Moments είναι εδώ για να φανερώνει τον συναισθηματικό μου κόσμο και να μου επιτρέπει να εκφράζω τα μύχια των σκέψεών μου, όπως και από τούτη εδώ τη σελίδα.

Σας ευχαριστώ όλους για την επέτειο αυτή. Όλους όσους με προτρέψατε, με στηρίξατε, με διαβάσατε, με σχολιάσατε, με γνωρίσατε μέσα από την ποίηση και όχι μόνο. Το μόνο σίγουρο είναι πως όσο υπάρχει έμπνευση και διάθεση, εδώ θα είμαστε... Σας φιλώ, Μ.