Η Μαριάνθη των Ανέμων

Καλημέρα, καλό μήνα, καλό καλοκαίρι να χουμε! Ξύπνημα στις 8 και κάτι σήμερα, μπαίνω στο μπάνιο, ντουζάκι και ετοιμάζομαι για τη δουλειά. Καθώς ντύνομαι, βάζω στο cd το αγαπημένο μου "Παραμύθια Μιας Φωνής" από την Άλκηστις Πρωτοψάλτη και επιλέγω να ακούσω και να τραγουδήσω τη Μαριάνθη των Ανέμων. Γιατί άραγε?

Η Μαριάνθη των Ανέμων

Στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Ερμηνευτές: Νένα Βενετσάνου, Χαρούλα Αλεξίου


Μέσα από άγνωστο χωριό κοντά στον Παρνασσό
ξεκίνησα για να δοκιμαστώ
κι αυτούς που με παιδέψανε σαν άγιο και Χριστό
τους έκοψα τον ένα τους μαστό
περπάτησα και πάτησα σε ζώντες και νεκρούς
ξεπέρασα τους δίσεκτους καιρούς
κι απόκτησα τον μύθο μου με στοχασμούς πικρούς
σε υπόγειους δρόμους άδειους και υγρούς

Με λεν Μαριάνθη κι είμ΄από τρελή γενιά
μισώ του κόσμου τη βία κι απονιά
χιλιάδες μάτια με κοιτούν από μακριά
και μου μετράνε της ζωής μου τα κεριά

Μιά χήρα από την Έφεσο δεν ήμουνα ποτές
δεν είχα στρατιώτες για εραστές
τα ζάρια μου τα έπαιξα στις φτωχογειτονιές
και κέντησα τον πόνο με πενιές
δεν μπόρεσα να γίνω ούτε γυναίκα ούτε ευτυχής
δεν δούλεψα σε οίκους ανοχής
και μες την αναδίπλωση της νέας εποχής
απόμεινα μια ανάμνηση ατυχής

Με λεν Μαριάνθη κι είμαι από τρελή γενιά
μισώ του κόσμου τη βία κι απονιά
χιλιάδες μάτια με κοιτούν από μακριά
και μου μετράνε της ζωής μου τα κεριά

Όταν δυό καλοκαίρια πριν πήγα να παρακολουθήσω στο Ηρώδειο τη συναυλία της Άλκηστις για τους σκοπούς του Μαζί για το Παιδί, βίωσα ανέλπιστα συναισθήματα στον μοναδικό χώρο του Αρχαίου Θεάτρου. Η καλλιτέχνης ερμήνευσε τα τραγούδια του συγκεκριμένου της δίσκου που είχε ηχογραφηθεί στο Μέγαρο Μουσικής μαζί με τα καινούργια της τότε σε συνεργασία με τον Στέφανο Κορκολή, (η ανατριχίλα να ακούς το "Ο άγγελός μου" ζωντανά για πρώτη φορά, αξέχαστο!) που επέστρεφε στην ελληνική δισκογραφία.

Θυμάμαι πως τραγουδούσα μαζί της τα περισσότερα από τα τραγούδια που ερμήνευσε, γιατί είναι από τις πολυαγαπημένες μου ελληνίδες σύγχρονες ερμηνεύτριες η συγκεκριμένη, αλλά εκεί που συγκλονίστηκα ήταν όταν άκουσα αυτό το τραγούδι στο Ηρώδειο. Καθώς ερμήνευε με πάθος το έργο του Χατζηδάκι, άκουγα τους στίχους έναν έναν και ήταν σαν να μιλούσαν για μένα.... ειδικά εκεί που λέει πως "...δεν μπόρεσα να γίνω ούτε γυναίκα ούτε ευτυχής..." ήταν για μένα καταλυτικό να συνδέσω αυτό το τραγούδι με την μοναδική βραδυά που έζησα στο Ηρώδειο τον Σεπτέμβρη του 2004 συντροφιά με τα αστέρια του αττικού ουρανού και τα αρχαία μάρμαρα του θεάτρου στη σκιά της Ακρόπολης.

Όταν έφευγα ήξερα πως αυτή η συναυλία ήταν για μένα κομμάτι του εαυτού μου πια. Κάτι με είχε συνδέσει με τη στιγμή που είχα ζήσει. Λίγο καιρό αργότερα, πήρα και τον συγκεκριμένο δίσκο και όταν διαπίστωσα πως η Μαριάνθη των Ανέμων συμπεριλαμβάνονταν στις επιλογές, έκανα πάλι τη σύνδεση. Μου αρέσει πολύ η μουσική, με συντροφεύει, με εκφράζει, με ταξιδεύει, είναι κομμάτι του χαρακτήρα μου. Πολλά τραγούδια μιλούν για πράγματα δικά μου, αλλά αυτό το τραγούδι που μιλά για την Μαριάνθη την ανυπότακτη, την Αμαζόνα, την θεληματική, αυτό θέλω να είμαι και γω τελικά... Η Μαριάνθη των ανέμων που είναι από τρελλή γενιά, μισεί τη βία και απονιά και ξεπέρασε τους δίσεκτους καιρούς! Αυτή η Μαριάνθη των Ανέμων θέλω να γίνω, που όμως υπήρξε και γυναίκα και ευτυχής!!!